မ်က္လုံးေတြကုိ ျဖတ္ကနဲဖြင့္ၾကည့္လုိက္တယ္။ ခႏၶာကုိယ္က လွဲေလ်ာင္းလ်က္ အေနအထားမုိ႔ အိပ္ရာထဲမွာ ဆုိတာ ေသခ်ာသိလုိက္တယ္။ ဒါျဖင့္ ငါဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ … ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ေနမိတယ္။ ေျခရင္းက ျပဴတင္းေပါက္ကုိ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလင္းေရာင္မႈန္ျပျပ ျမင္လုိက္တယ္ေတာ့မွ အာ႐ုဏ္ဦးအ လင္းေရာင္ဆုိတာကုိ သတိထားမိသြားတယ္။ ေအာ္ ..ညက အလုပ္ကျပန္လာၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းလြန္းလုိ႔ အိပ္ရာေပၚ ခဏဆုိၿပီး လွဲလုိက္တာ မုိးလင္းသည္အထိ အိပ္လုိက္မိတာကုိး။
ျပဴတင္းေပါက္က ျမင္ရတဲ့ေရာင္နီျဖျဖကို အိပ္ရာက မထပဲၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ဟုိးေဝးေဝးဆီက အိပ္တန္းကႏုိးၿပီး ကေယာင္ကတမ္းတြန္လုိက္တဲ့ ၾကက္တြန္သံကုိၾကားလုိက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာေႏြးေထြးသြားၿပီး အာ႐ုံေတြလည္း လန္းဆန္းလာတယ္။ ေန႔သစ္တခုကုိေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ။ နည္းနည္းခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာတာနဲ႔ ေစာင္ကုိေမးဖ်ားအထိ ေရာက္ေအာင္ဆြဲၿခံဳလုိက္မိတယ္။ ဒီလုိေဆာင္းတြင္းမ်ဳိးမွာအိပ္ရာႏုိးႏုိးျခင္းမထေသးပဲ ေစာင္ၿခံဳေကြးရတာေလာက္ ေကာင္းတဲ့ အရသာမ႐ွိဘူး။ အျပင္မွာ ႏွင္းျမဴေတြမ်ားဆုိင္းေနၿပီလား။
အိပ္ေပ်ာ္မလုိျဖစ္သြားတုန္းမွာ .. "ပဲ....ျပဳတ္၊ နံျပား………." အသံကုိ အနိမ့္အျမင့္ နဲ႔ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေအာ္လုိက္တဲ့ ပဲျပဳတ္သည္ အသံဟာလည္း နားဝင္ကုိခ်ိဳေနတာပဲ။ ပဲျပဳတ္နံျပားကုိ ပဲဆီဆိမ့္ဆိမ့္ေလးဆန္း စားၿပီး ေကာ္ဖီပူ ေလးနဲ႔ ေမ်ာခ်လုိက္ခ်င္ေပမဲ့ အိပ္ရာကထရမွာပ်င္းေနတာနဲ႔ပဲ ဒီေန႔ေတာ့ လမ္းထိပ္က မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ကုိ ခ်ီတက္ မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးလုိက္တယ္။
ေအာ္.. ေမ့ေနလုိက္တာ ဒီေန႔ စေနေန႔ပဲ..။ အလုပ္သြားစရာမလုိတဲ့ေန႔ ေကာင္းလုိက္တာ .. ဒါဆုိရင္ေတာ့ ပန္းဆုိးတန္း စာအုပ္အေဟာင္းတန္းဘက္ သြားဦးမွပဲ မွာထားတဲ့ စာအုပ္ေဟာင္းေလးတအုပ္ရၿပီလား စနည္းနာ ရင္း နဲ႔ အေမ့အိမ္တုိ႔၊ စာေပေလာကတုိ႔ဝင္ေမႊၿပီး စာအုပ္ေလးဘာေလးဝယ္ဦးမွပဲ။ ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြကုန္ေနၿပီ။ ဝမ္းစာဆုိတာျဖည့္ေနရတယ္တဲ့... ဝမ္းစာျပည့္မွ အၾကည္ဓာတ္ရတယ္ဆုိတာကလား။
အဲ.. ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေလာကနတ္ပန္းခ်ီခန္းေပၚလည္းတက္ဦးမွ.. ပန္းခ်ီေမာင္ဒီ၊ ပန္းခ်ီႀကီးျမင့္ေစာ၊ ေနမ်ဴိးေဆး တုိ႔ရဲ့ ကားေတြ ျပပြဲ႐ွိေနတယ္တဲ့ ။ ပန္းခ်ီႀကီးျမင့္ေစာရဲ့ "ရန္ကုန္ည" ပန္းခ်ီကားေလး တင္ထားတယ္ ေျပာတယ္ နာမည္ႀကီးကားေလးကုိ သြားၾကည့္မွ.. သြားၾကည့္ဦးမွ။
ေအာ္ … ေရးလက္စ ကားေလးရပ္ထားရတာ ခုမွသတိရတယ္။ ဒါဆုိ ေလာကနတ္ပန္းခ်ီခန္းက အျပန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသြားရဦးမွာပဲ ကုန္ေနတဲ့ အာခရစ္လစ္ (Acrylic) ေဆးေလးနည္းနည္းပါးပါးဝယ္ရမယ္။ စုတ္တံ ျပားေလးလည္း တေခ်ာင္းေလာက္ထပ္ဝယ္ရမယ္။ ႐ွိေနတဲ့ဟာက ဖိရလြန္းေတာ့ အနားေတြဖြာၿပီး ယပ္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ႐ုိးရာပန္းပညာ႐ွင္မ်ားအစည္းအ႐ုံးျပခန္းကုိလည္း ဝင္ၾကည့္လုိက္မွပဲ မေရာက္တာ လည္းၾကာ ေနၿပီဆုိေတာ့ ပန္းခ်ီကားသစ္ေတြတင္ထားမွာပဲ။
အဲ .. ေစ်းေရာက္မွေတာ့ ေန႔လည္စာကုိ ေစ်းမွာပဲစားေတာ့မယ္။ ဦးႂကိြ ဘဲေပါင္းဆီခ်က္ မစားရတာၾကာၿပီ စားၿပီးရင္ ေဘးဆုိင္က ေ႐ႊရင္ေအးမွာၿပီး တဝႀကီးေသာက္လုိက္ဦးမွ။ အေမ့တုိ႔ကုိေျပာခဲ့ဖုိ႔မေမ့နဲ႔ဦး ေတာ္ၾကာ ထမင္းစားေစာင့္ေနဦးမယ္။ သူတုိ႔ကလည္း စေန၊ တနဂၤေႏြ မိသားစုေလးလက္စုံစားခ်င္တာေပါ့။ ကုိယ္က ေတာ့ အားတဲ့ရက္ဆုိေတာ့ .. သြားစရာေလးေတြကုိသြားခ်င္တဲ့ စိတ္ကမ်ားေနတယ္။
အင္း.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း မေတြ႔ရတာၾကာၿပီ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းက အျပန္ ၃၂လမ္းကုိဘက္လွည့္ လုိက္ဦးမယ္။ ဆရာဆူဒုိနင္ န႔ဲလည္း မပြားရတာၾကာၿပီ ၃၉ လမ္းက ဆရာ့အလုပ္ခန္းကုိ ဝင္ေတြ႔လုိ႔ရေသးတယ္။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ ငါ့အႀကံႏွယ္….။ တခ်က္ခုတ္သုံးေလးငါးခ်က္ျပတ္ေအာင္ေတာ့လုပ္မွ .. ရတဲ့ အားရက္က စေနရယ္ တနဂၤေႏြရယ္ ႏွစ္ရက္ထဲရယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ .. စကားေတြေျပာရင္းနဲ႔ ေန႔လည္ ၃နာရီေလာက္အထိျဖစ္သြားေတာ့မွာေပါ့။ ေကာင္းတာပဲ ဒါဆုိလည္း .. ၿမိဳ့ထဲကေနဆုိ တ႐ုတ္တန္းကုိ နီးနီးေလး .. ၁၉လမ္းမွာ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ဘဲသားသုတ္ သြားစားလုိက္မယ္။ ဟုိေကာင္ေတြကေတာ့ ေသာက္မွာပဲ.. သူတုိ႔ေသာက္တဲ့ဆုိင္ အရင္မဝင္ခင္ ငါ့ ဆံျပဳတ္ဆုိင္ ကုိ အရင္သြားစားဖုိ႔ဆြယ္ရမယ္။ အေမ့ကုိေတာ့ ညစာပါ အျပင္မွာစားမယ္ေျပာၿပီး တနဂၤေႏြ မွ မိသားစုနဲ႔ ထမင္းအတူတူ စားပါ့မယ္လုိ႔ ဂတိေပးခဲ့ရမယ္။
အင္း .. ဒါေပမဲ့ ဒီေကာင္ေတြက မူးရင္ရစ္တတ္တယ္ ေယာကၤ်ားေလးေတြဆုိေတာ့ ရစ္ၿပီးစကားထမ်ား ေနလုိ႔ ကေတာ့မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေသာက္တဲ့ဆုိင္မွာ ငါတေယာက္တည္းမိန္းကေလး ဘာလုပ္ေနရမွာ တုန္း ငါလည္းဝင္ေမာ့လုိ႔ရတာမဟုတ္ဘူး အကင္ေလာက္ပဲစားလုိ႔ရမွာ။
႐ႈပ္ပါတယ္.. အင္းလ်ားကန္ေဘာင္သြားမယ္လုိ႔ေျပာမွ၊ ဒါေကာင္းတယ္ ဘူးသီးေၾကာ္စားရင္း .. ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ရသြားႏုိင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ပန္းခ်ီဆြဲဖုိ႔အာ႐ုံခုခုေပါ့။ ေက်ာင္းကုိလည္း အလြမ္းေျပသြား ၾကည့္လုိက္ခ်င္ေသးတယ္။ ဝင္လုိ႔ေတာ့ရမယ္မထင္ဘူး.. အင္းလ်ားဘက္အေပါက္မွာ႐ွိတဲ့ေခြးေတြက ညေန ေမွာင္ရီတေရာဆုိ ဝင္တဲ့သူကုိဆြဲတတ္တယ္ဆုိပဲ။
အဲေတာ့…ခုမွသတိရတယ္္ အေနာ္ရထာလမ္းေပၚက ညဘက္ပလက္ေဖာင္းေပၚခင္းေရာင္းတတ္တဲ့ ေစ်းသည္ေတြ ဆီက အစြန္းခၽြတ္ေဆးလည္းဝယ္ခ်င္ေသးတယ္။ ဟုိေန႔က ႐ုံးအကီ်ၤအခ်ဥ္ရည္ေတြေပသြားတယ္။ ေက်ာက္ ေျမာင္းထဲမွာေပါ့ ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္သုတ္စားရင္းနဲ႔ေလ။ အင္း.. ငတ္တယ္လုိ႔ေျပာလည္းခံ႐ုံပဲ တတ္ႏုိင္ဘူး။ ခုလည္းၾကည့္ေလ…အင္းလ်ားသြားခ်င္တယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ စိတ္က မီးသတ္နားက ေဒၚရိတ္ႀကီးရဲ့ ျမင္းခြာ႐ြက္သုတ္ ကုိလြမ္းေနတယ္။
ေဒၚရိတ္ႀကီးဆုိင္မွာထုိင္ၿပီး လူေတြ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားနဲ႔ အိမ္ျပန္ၾက..လုိင္းကားေတြတဝွီးဝွီးနဲ႔ နီယြန္မီးေအာက္မွာ အလုအယက္ေမာင္းေနတာကုိ ေရေႏြးၾကမ္းတအုိးနဲ႔ ထုိင္ျမည္းရင္း တခါတခါ "ထူးအိမ္သင္ရဲ့ ၿမိဳ့ျပညမ်ား" ကုိႏႈတ္က တုိးတုိးညီးမိတာေတာင္ သတိမထားလုိက္မိတဲ့ အခါေတြ႐ွိတယ္။
ညဘက္ၾကမွ အေမနဲ႔ အေဖ့ကုိ ေ႐ႊတိဂုံဘုရားဘက္ေခၚသြားလုိက္ရင္ တေန႔လုံးေလွ်ာက္လည္ထားတဲ့ သူတုိ႔သမီးကုိ စိတ္ေျပေကာင္းပါရဲ့။ အေမတုိ႔ေတာ့ ဓာတ္ေလွကားစီးခ်င္စီးၾကပါေစ ကုိယ္ကေတာ့ ဘုရားကုန္း ေတာ္္ေပၚကုိ ေလွကားနဲ႔ပဲတက္မယ္။ ေစာင္းတန္းကေစ်းသည္ေတြရဲ့ ေစ်းေခၚတဲ့ အသံေလးေတြက နားေထာင္ ေကာင္းလြန္းလုိ႔။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္ရင္ေတာ့ အေမတုိ႔ ပုတီးစိပ္ေနတုန္းမွာ တန္ေဆာင္းတခုထဲဝင္ၿပီး ဘုရားႀကီးေပၚက ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ ေလတုိက္လုိ႔လႈပ္တဲ့အသံသာသာေလးကုိ ၾကည္ႏႈးမႈနဲ႔ထုိင္နားေထာင္ပစ္လုိက္္ဦးမယ္။ ကံေကာင္းရင္ ဘုရား႐ွိခုိးကုိ ဌာန္က႐ုိင္းက်က်ဆုိၿပီး ႐ွိခုိးေနတဲ့သူ တေယာက္ေယာက္ရဲ့ အသံကုိပါနားေထာင္ခြင့္ ရႏုိင္တယ္။ ဘုရားေပၚကအဆင္းၾကရင္ေတာ့ စံပယ္ဖူးပန္းကုံးေတြ အိမ္ကဘုရားကုိကပ္ဖုိ႔ ဝယ္သြားဦးမွ။
ဟဲ့ .. ငါ့ေစာင္ကုိ ဘယ္သူလာဆြဲတာတုန္း။ ဒီမွာ တေန႔လုံးအတြက္အစီအစဥ္ကုိ ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေစာင္ၿခံဳထဲေကြးရင္း စဥ္းစားေနတာ။ အုိ.. အုိ .. ဆံပင္ေတြကုိ ဆြဲျပန္ၿပီ.. ဒီတခါေတာ့မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့မွပဲ။ မ်က္လုံးဖြင့္ လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးတစုံကုိေတြ႔လုိက္တယ္။ "ဒါ.. ဒါ .. ဒါ.. မားမား.. မား.." မပီကလာ အသံေလးကုိ ၾကားေတာ့မွ ေအာ္….သမီးေလးပါလား.။ သူတေယာက္ထဲ ႏုိးေနလုိ႔ အေမကုိ လာႏုိးေနတာကုိး ။
ဟင္ !!! ဒါဆုိ .ခုေရာက္ေနတာ .. ျမန္မာျပည္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ရန္ကုန္္မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ခုနက ေတြးေနတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ…. အားလုံး ……. ဘာေတြလည္း အိပ္မက္တာလား .. မဟုတ္ပါဘူး ပဲျပဳတ္သည္ေအာ္သံကုိ အတိအက်ၾကားလုိက္ပါတယ္။ လင္းၾကက္တြန္သံႀကီးေရာ… ရန္ကုန္မဟုတ္ရင္ ဘယ္က ၾကက္တြန္သံၾကားရမွာ လဲ။
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြအားလုံးကုိ ကေျမာေသာပါးစုစည္းေနရင္းနဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာဟာသြားတယ္။ ဟာတာတာရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ထပ္တူ လူလည္း ဝမ္းနည္းပန္းနည္းျဖစ္သြားတယ္…။ ေရာက္ေနတဲ့ အရပ္ေဒသဆီကုိ စိတ္ေတြပုံမွန္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ေမြးေျမရပ္ေျမနဲ႔ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးကြာေနေသာမ်က္ႏွာစိမ္းတုိ႔၏ အရပ္ေဒသ။
ပဲျပဳတ္သည္မလာေသာ..လင္းၾကက္တြန္သံေလးမွေရးေရးမၾကားရေသာ…..ပန္းဆုိးတန္းစာအုပ္အေဟာင္းတန္း မ႐ွိေသာ.. ျမန္မာ့အလွပန္းခ်ီကားမ်ားမ႐ွိ..၊ ၃၂ လမ္းမ႐ွိ…၊ ေဒၚရိတ္ႀကီးမ႐ွိ..၊ ၁၉လမ္းမ႐ွိ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမ႐ွိ..၊ ရင္မခုန္ေသာေဒသ.. ခံစားခ်က္မ႐ွိ.. .. ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ႐ွိ…မိဘမ႐ွိ.. ခ်စ္ခင္သူမ်ားမ႐ွိ… မ႐ွိ… .. မ႐ွိ… ဘာမွ မ႐ွိေသာ အရပ္ေဒသတခုမွာေျခစုံရပ္လ်က္သား။ မိသားစုဘဝတခုတည္ေဆာက္လ်က္သား။
ျပန္ရန္လမ္းျဖင့္တေန႔ေရာက္လာဦးမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးမွ်႐ွိမေနရင္ ေသဆုံးၿပီးသည္ႏွင့္ ထပ္တူက်မည့္ ဘဝတခုကုိ ထမ္းပုိးလ်က္… ႐ွိေသာ လူတေယာက္ ႏွင့္ သူခ်စ္ေသာသူႏွစ္ေယာက္။ ဘဝသည္ စႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေန၍သာ ဆက္၍သယ္ပုိးေနရသည္…လြတ္ခ်ခြင့္႐ွိရင္လြတ္ခ်လုိက္ၿပီး အသစ္မွျပန္ကာစလုိက္ခ်င္ ေတာ့သည္။
ဆုေတာင္းတုိင္းျပည့္မယ္ဆုိလွ်င္ ေတာင္းမည့္ဆု တခုုသာ႐ွိပါသည္။ ။
စုိးသင့္ေဆြ
ဇန္နဝါရီလ ၁၀ရက္၊ ၂၀၀၉
နံနက္ ၁း၂၀မိနစ္
(စိတ္ကူးအိမ္မက္မ်ား .. အတြက္ တဂ္ထားတဲ့ ညီမ Mirror အတြက္ အမွတ္တရ)
ျပဴတင္းေပါက္က ျမင္ရတဲ့ေရာင္နီျဖျဖကို အိပ္ရာက မထပဲၾကည့္ေနတုန္းမွာပဲ ဟုိးေဝးေဝးဆီက အိပ္တန္းကႏုိးၿပီး ကေယာင္ကတမ္းတြန္လုိက္တဲ့ ၾကက္တြန္သံကုိၾကားလုိက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာေႏြးေထြးသြားၿပီး အာ႐ုံေတြလည္း လန္းဆန္းလာတယ္။ ေန႔သစ္တခုကုိေရာက္ခဲ့ျပန္ၿပီ။ နည္းနည္းခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္လာတာနဲ႔ ေစာင္ကုိေမးဖ်ားအထိ ေရာက္ေအာင္ဆြဲၿခံဳလုိက္မိတယ္။ ဒီလုိေဆာင္းတြင္းမ်ဳိးမွာအိပ္ရာႏုိးႏုိးျခင္းမထေသးပဲ ေစာင္ၿခံဳေကြးရတာေလာက္ ေကာင္းတဲ့ အရသာမ႐ွိဘူး။ အျပင္မွာ ႏွင္းျမဴေတြမ်ားဆုိင္းေနၿပီလား။
အိပ္ေပ်ာ္မလုိျဖစ္သြားတုန္းမွာ .. "ပဲ....ျပဳတ္၊ နံျပား………." အသံကုိ အနိမ့္အျမင့္ နဲ႔ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေအာ္လုိက္တဲ့ ပဲျပဳတ္သည္ အသံဟာလည္း နားဝင္ကုိခ်ိဳေနတာပဲ။ ပဲျပဳတ္နံျပားကုိ ပဲဆီဆိမ့္ဆိမ့္ေလးဆန္း စားၿပီး ေကာ္ဖီပူ ေလးနဲ႔ ေမ်ာခ်လုိက္ခ်င္ေပမဲ့ အိပ္ရာကထရမွာပ်င္းေနတာနဲ႔ပဲ ဒီေန႔ေတာ့ လမ္းထိပ္က မုန္႔ဟင္းခါးဆုိင္ကုိ ခ်ီတက္ မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးလုိက္တယ္။
ေအာ္.. ေမ့ေနလုိက္တာ ဒီေန႔ စေနေန႔ပဲ..။ အလုပ္သြားစရာမလုိတဲ့ေန႔ ေကာင္းလုိက္တာ .. ဒါဆုိရင္ေတာ့ ပန္းဆုိးတန္း စာအုပ္အေဟာင္းတန္းဘက္ သြားဦးမွပဲ မွာထားတဲ့ စာအုပ္ေဟာင္းေလးတအုပ္ရၿပီလား စနည္းနာ ရင္း နဲ႔ အေမ့အိမ္တုိ႔၊ စာေပေလာကတုိ႔ဝင္ေမႊၿပီး စာအုပ္ေလးဘာေလးဝယ္ဦးမွပဲ။ ဖတ္စရာစာအုပ္ေတြကုန္ေနၿပီ။ ဝမ္းစာဆုိတာျဖည့္ေနရတယ္တဲ့... ဝမ္းစာျပည့္မွ အၾကည္ဓာတ္ရတယ္ဆုိတာကလား။
အဲ.. ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေလာကနတ္ပန္းခ်ီခန္းေပၚလည္းတက္ဦးမွ.. ပန္းခ်ီေမာင္ဒီ၊ ပန္းခ်ီႀကီးျမင့္ေစာ၊ ေနမ်ဴိးေဆး တုိ႔ရဲ့ ကားေတြ ျပပြဲ႐ွိေနတယ္တဲ့ ။ ပန္းခ်ီႀကီးျမင့္ေစာရဲ့ "ရန္ကုန္ည" ပန္းခ်ီကားေလး တင္ထားတယ္ ေျပာတယ္ နာမည္ႀကီးကားေလးကုိ သြားၾကည့္မွ.. သြားၾကည့္ဦးမွ။
ေအာ္ … ေရးလက္စ ကားေလးရပ္ထားရတာ ခုမွသတိရတယ္။ ဒါဆုိ ေလာကနတ္ပန္းခ်ီခန္းက အျပန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းသြားရဦးမွာပဲ ကုန္ေနတဲ့ အာခရစ္လစ္ (Acrylic) ေဆးေလးနည္းနည္းပါးပါးဝယ္ရမယ္။ စုတ္တံ ျပားေလးလည္း တေခ်ာင္းေလာက္ထပ္ဝယ္ရမယ္။ ႐ွိေနတဲ့ဟာက ဖိရလြန္းေတာ့ အနားေတြဖြာၿပီး ယပ္ေတာင္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ႐ုိးရာပန္းပညာ႐ွင္မ်ားအစည္းအ႐ုံးျပခန္းကုိလည္း ဝင္ၾကည့္လုိက္မွပဲ မေရာက္တာ လည္းၾကာ ေနၿပီဆုိေတာ့ ပန္းခ်ီကားသစ္ေတြတင္ထားမွာပဲ။
အဲ .. ေစ်းေရာက္မွေတာ့ ေန႔လည္စာကုိ ေစ်းမွာပဲစားေတာ့မယ္။ ဦးႂကိြ ဘဲေပါင္းဆီခ်က္ မစားရတာၾကာၿပီ စားၿပီးရင္ ေဘးဆုိင္က ေ႐ႊရင္ေအးမွာၿပီး တဝႀကီးေသာက္လုိက္ဦးမွ။ အေမ့တုိ႔ကုိေျပာခဲ့ဖုိ႔မေမ့နဲ႔ဦး ေတာ္ၾကာ ထမင္းစားေစာင့္ေနဦးမယ္။ သူတုိ႔ကလည္း စေန၊ တနဂၤေႏြ မိသားစုေလးလက္စုံစားခ်င္တာေပါ့။ ကုိယ္က ေတာ့ အားတဲ့ရက္ဆုိေတာ့ .. သြားစရာေလးေတြကုိသြားခ်င္တဲ့ စိတ္ကမ်ားေနတယ္။
အင္း.. သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လည္း မေတြ႔ရတာၾကာၿပီ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းက အျပန္ ၃၂လမ္းကုိဘက္လွည့္ လုိက္ဦးမယ္။ ဆရာဆူဒုိနင္ န႔ဲလည္း မပြားရတာၾကာၿပီ ၃၉ လမ္းက ဆရာ့အလုပ္ခန္းကုိ ဝင္ေတြ႔လုိ႔ရေသးတယ္။ ေကာင္းလုိက္တဲ့ ငါ့အႀကံႏွယ္….။ တခ်က္ခုတ္သုံးေလးငါးခ်က္ျပတ္ေအာင္ေတာ့လုပ္မွ .. ရတဲ့ အားရက္က စေနရယ္ တနဂၤေႏြရယ္ ႏွစ္ရက္ထဲရယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ .. စကားေတြေျပာရင္းနဲ႔ ေန႔လည္ ၃နာရီေလာက္အထိျဖစ္သြားေတာ့မွာေပါ့။ ေကာင္းတာပဲ ဒါဆုိလည္း .. ၿမိဳ့ထဲကေနဆုိ တ႐ုတ္တန္းကုိ နီးနီးေလး .. ၁၉လမ္းမွာ ဆန္ျပဳတ္နဲ႔ ဘဲသားသုတ္ သြားစားလုိက္မယ္။ ဟုိေကာင္ေတြကေတာ့ ေသာက္မွာပဲ.. သူတုိ႔ေသာက္တဲ့ဆုိင္ အရင္မဝင္ခင္ ငါ့ ဆံျပဳတ္ဆုိင္ ကုိ အရင္သြားစားဖုိ႔ဆြယ္ရမယ္။ အေမ့ကုိေတာ့ ညစာပါ အျပင္မွာစားမယ္ေျပာၿပီး တနဂၤေႏြ မွ မိသားစုနဲ႔ ထမင္းအတူတူ စားပါ့မယ္လုိ႔ ဂတိေပးခဲ့ရမယ္။
အင္း .. ဒါေပမဲ့ ဒီေကာင္ေတြက မူးရင္ရစ္တတ္တယ္ ေယာကၤ်ားေလးေတြဆုိေတာ့ ရစ္ၿပီးစကားထမ်ား ေနလုိ႔ ကေတာ့မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေသာက္တဲ့ဆုိင္မွာ ငါတေယာက္တည္းမိန္းကေလး ဘာလုပ္ေနရမွာ တုန္း ငါလည္းဝင္ေမာ့လုိ႔ရတာမဟုတ္ဘူး အကင္ေလာက္ပဲစားလုိ႔ရမွာ။
႐ႈပ္ပါတယ္.. အင္းလ်ားကန္ေဘာင္သြားမယ္လုိ႔ေျပာမွ၊ ဒါေကာင္းတယ္ ဘူးသီးေၾကာ္စားရင္း .. ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ရသြားႏုိင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း ပန္းခ်ီဆြဲဖုိ႔အာ႐ုံခုခုေပါ့။ ေက်ာင္းကုိလည္း အလြမ္းေျပသြား ၾကည့္လုိက္ခ်င္ေသးတယ္။ ဝင္လုိ႔ေတာ့ရမယ္မထင္ဘူး.. အင္းလ်ားဘက္အေပါက္မွာ႐ွိတဲ့ေခြးေတြက ညေန ေမွာင္ရီတေရာဆုိ ဝင္တဲ့သူကုိဆြဲတတ္တယ္ဆုိပဲ။
အဲေတာ့…ခုမွသတိရတယ္္ အေနာ္ရထာလမ္းေပၚက ညဘက္ပလက္ေဖာင္းေပၚခင္းေရာင္းတတ္တဲ့ ေစ်းသည္ေတြ ဆီက အစြန္းခၽြတ္ေဆးလည္းဝယ္ခ်င္ေသးတယ္။ ဟုိေန႔က ႐ုံးအကီ်ၤအခ်ဥ္ရည္ေတြေပသြားတယ္။ ေက်ာက္ ေျမာင္းထဲမွာေပါ့ ပုဇြန္ခြက္ေၾကာ္သုတ္စားရင္းနဲ႔ေလ။ အင္း.. ငတ္တယ္လုိ႔ေျပာလည္းခံ႐ုံပဲ တတ္ႏုိင္ဘူး။ ခုလည္းၾကည့္ေလ…အင္းလ်ားသြားခ်င္တယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ စိတ္က မီးသတ္နားက ေဒၚရိတ္ႀကီးရဲ့ ျမင္းခြာ႐ြက္သုတ္ ကုိလြမ္းေနတယ္။
ေဒၚရိတ္ႀကီးဆုိင္မွာထုိင္ၿပီး လူေတြ လႈပ္လႈပ္႐ွား႐ွားနဲ႔ အိမ္ျပန္ၾက..လုိင္းကားေတြတဝွီးဝွီးနဲ႔ နီယြန္မီးေအာက္မွာ အလုအယက္ေမာင္းေနတာကုိ ေရေႏြးၾကမ္းတအုိးနဲ႔ ထုိင္ျမည္းရင္း တခါတခါ "ထူးအိမ္သင္ရဲ့ ၿမိဳ့ျပညမ်ား" ကုိႏႈတ္က တုိးတုိးညီးမိတာေတာင္ သတိမထားလုိက္မိတဲ့ အခါေတြ႐ွိတယ္။
ညဘက္ၾကမွ အေမနဲ႔ အေဖ့ကုိ ေ႐ႊတိဂုံဘုရားဘက္ေခၚသြားလုိက္ရင္ တေန႔လုံးေလွ်ာက္လည္ထားတဲ့ သူတုိ႔သမီးကုိ စိတ္ေျပေကာင္းပါရဲ့။ အေမတုိ႔ေတာ့ ဓာတ္ေလွကားစီးခ်င္စီးၾကပါေစ ကုိယ္ကေတာ့ ဘုရားကုန္း ေတာ္္ေပၚကုိ ေလွကားနဲ႔ပဲတက္မယ္။ ေစာင္းတန္းကေစ်းသည္ေတြရဲ့ ေစ်းေခၚတဲ့ အသံေလးေတြက နားေထာင္ ေကာင္းလြန္းလုိ႔။
ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚေရာက္ရင္ေတာ့ အေမတုိ႔ ပုတီးစိပ္ေနတုန္းမွာ တန္ေဆာင္းတခုထဲဝင္ၿပီး ဘုရားႀကီးေပၚက ေခါင္းေလာင္းေလးေတြ ေလတုိက္လုိ႔လႈပ္တဲ့အသံသာသာေလးကုိ ၾကည္ႏႈးမႈနဲ႔ထုိင္နားေထာင္ပစ္လုိက္္ဦးမယ္။ ကံေကာင္းရင္ ဘုရား႐ွိခုိးကုိ ဌာန္က႐ုိင္းက်က်ဆုိၿပီး ႐ွိခုိးေနတဲ့သူ တေယာက္ေယာက္ရဲ့ အသံကုိပါနားေထာင္ခြင့္ ရႏုိင္တယ္။ ဘုရားေပၚကအဆင္းၾကရင္ေတာ့ စံပယ္ဖူးပန္းကုံးေတြ အိမ္ကဘုရားကုိကပ္ဖုိ႔ ဝယ္သြားဦးမွ။
ဟဲ့ .. ငါ့ေစာင္ကုိ ဘယ္သူလာဆြဲတာတုန္း။ ဒီမွာ တေန႔လုံးအတြက္အစီအစဥ္ကုိ ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေစာင္ၿခံဳထဲေကြးရင္း စဥ္းစားေနတာ။ အုိ.. အုိ .. ဆံပင္ေတြကုိ ဆြဲျပန္ၿပီ.. ဒီတခါေတာ့မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့မွပဲ။ မ်က္လုံးဖြင့္ လိုက္ေတာ့ မ်က္ဝန္းနက္နက္ေလးတစုံကုိေတြ႔လုိက္တယ္။ "ဒါ.. ဒါ .. ဒါ.. မားမား.. မား.." မပီကလာ အသံေလးကုိ ၾကားေတာ့မွ ေအာ္….သမီးေလးပါလား.။ သူတေယာက္ထဲ ႏုိးေနလုိ႔ အေမကုိ လာႏုိးေနတာကုိး ။
ဟင္ !!! ဒါဆုိ .ခုေရာက္ေနတာ .. ျမန္မာျပည္မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ရန္ကုန္္မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ခုနက ေတြးေနတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ…. အားလုံး ……. ဘာေတြလည္း အိပ္မက္တာလား .. မဟုတ္ပါဘူး ပဲျပဳတ္သည္ေအာ္သံကုိ အတိအက်ၾကားလုိက္ပါတယ္။ လင္းၾကက္တြန္သံႀကီးေရာ… ရန္ကုန္မဟုတ္ရင္ ဘယ္က ၾကက္တြန္သံၾကားရမွာ လဲ။
အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ေတြအားလုံးကုိ ကေျမာေသာပါးစုစည္းေနရင္းနဲ႔ ရင္ဘတ္ထဲမွာဟာသြားတယ္။ ဟာတာတာရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ထပ္တူ လူလည္း ဝမ္းနည္းပန္းနည္းျဖစ္သြားတယ္…။ ေရာက္ေနတဲ့ အရပ္ေဒသဆီကုိ စိတ္ေတြပုံမွန္ျပန္ေရာက္ေတာ့မွ ေမြးေျမရပ္ေျမနဲ႔ မုိင္ေပါင္းမ်ားစြာေဝးကြာေနေသာမ်က္ႏွာစိမ္းတုိ႔၏ အရပ္ေဒသ။
ပဲျပဳတ္သည္မလာေသာ..လင္းၾကက္တြန္သံေလးမွေရးေရးမၾကားရေသာ…..ပန္းဆုိးတန္းစာအုပ္အေဟာင္းတန္း မ႐ွိေသာ.. ျမန္မာ့အလွပန္းခ်ီကားမ်ားမ႐ွိ..၊ ၃၂ လမ္းမ႐ွိ…၊ ေဒၚရိတ္ႀကီးမ႐ွိ..၊ ၁၉လမ္းမ႐ွိ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစ်းမ႐ွိ..၊ ရင္မခုန္ေသာေဒသ.. ခံစားခ်က္မ႐ွိ.. .. ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ႐ွိ…မိဘမ႐ွိ.. ခ်စ္ခင္သူမ်ားမ႐ွိ… မ႐ွိ… .. မ႐ွိ… ဘာမွ မ႐ွိေသာ အရပ္ေဒသတခုမွာေျခစုံရပ္လ်က္သား။ မိသားစုဘဝတခုတည္ေဆာက္လ်က္သား။
ျပန္ရန္လမ္းျဖင့္တေန႔ေရာက္လာဦးမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးမွ်႐ွိမေနရင္ ေသဆုံးၿပီးသည္ႏွင့္ ထပ္တူက်မည့္ ဘဝတခုကုိ ထမ္းပုိးလ်က္… ႐ွိေသာ လူတေယာက္ ႏွင့္ သူခ်စ္ေသာသူႏွစ္ေယာက္။ ဘဝသည္ စႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေန၍သာ ဆက္၍သယ္ပုိးေနရသည္…လြတ္ခ်ခြင့္႐ွိရင္လြတ္ခ်လုိက္ၿပီး အသစ္မွျပန္ကာစလုိက္ခ်င္ ေတာ့သည္။
ဆုေတာင္းတုိင္းျပည့္မယ္ဆုိလွ်င္ ေတာင္းမည့္ဆု တခုုသာ႐ွိပါသည္။ ။
စုိးသင့္ေဆြ
ဇန္နဝါရီလ ၁၀ရက္၊ ၂၀၀၉
နံနက္ ၁း၂၀မိနစ္
(စိတ္ကူးအိမ္မက္မ်ား .. အတြက္ တဂ္ထားတဲ့ ညီမ Mirror အတြက္ အမွတ္တရ)
11 comments:
အမေရ... စဖတ္ကတည္းက စိတ္ကူးဆိုတာသိေပမယ္ တကယ္လုိ႔ပဲခံစားလိုက္ရတယ္...
အမနဲ႔ အတူလြမ္းသြားတယ္.. ေအာ္ ေတာင္ငူကန္တင္းမွာလည္း သြားထိုင္ခ်င္ေသးတယ္... ေျပာမနာဆုိမနာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ... အမ သူငယ္ခ်င္းၾကီးလည္းပါမယ္ေလ...
လိုက္မလား
ကုိပီတိ .. .အဲလုိ ေနာက္ရဝူးေလ.. ေမးစရာလုိေသးလား... လုိက္မွာေပါ့....ဟဲဟဲ...။
အမအေတြးေတြက ေကာင္းတယ္ဗ်ဳိ႕။
ေမ်ာသြားၿပီးမွေမာသြားတယ္..ဘဝတူေတြဘဲမဟုတ္လား...
ထူးအိမ္သင္ကတစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ခ်စ္လာလိမ့္မည္တဲ့..
ညီမတို႔အကိုတို႔ကေတာ့”တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ၿဖစ္လာလိမ့္
မည္”ေပါ့ေနာ္..
အကိုကေတာ့ “ေရႊလိေမၼာ္.ေရႊသရဖူနဲ႔ ေရႊမင္းသမီး”ေရႊ
ေတြပါတဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြကိုသတိရတယ္..
ခုေလာက္ဆိုရွိေတာင္ရွိေသးရဲ့လားမသိဘူး....
ခင္မင္တဲ့.....
ခံစားမႈ ေ၀စုယူ အတူစက္ပါလွည့္ ေမာင့္ခ်စ္သက္သခင္ အိပ္မက္အတူမက္ၾကစို႔ မနက္မလင္းခင္...။
ATK
(CBOX မွာဝင္ေရးသြားတဲ့ ဆရာATK ရဲ့ ကြန္မန္႔ေလး)
စိတ္ကူးေလးေတြ အိပ္မက္မဟုတ္ဘဲ တကယ္ျဖစ္ပါေစ...
ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္အေဟာင္းတန္းေရာက္ရင္ အမအတြက္ ပိုၾကည့္လိုက္မယ္... ေဒၚရိတ္ႀကီးမွာလည္း အမအတြက္
ပိုစားလုိက္မယ္ေနာ္... :P
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
မိုးေန
အစ္မေရ..ေနာက္က်မွ လာျပီးေက်းဇူးတင္ရတာ ခြင့္လႊတ္ပါ..။အခက္အခဲမ်ားစြာရွိေနလုိ႔ ))))
ညီမတုိ႔ကေတာ့ မမွီလုိက္ေတာ့ မသိဘူး၊ဒါမဲ့ အစ္မစိတ္ကူးေလးေတြက ခ်စ္စရာ...တကယ္ျဖစ္ပါေစလုိ႔ ေရႊတိဂံုဘုရားေရာက္ရင္ဆုေတာင္းေပးထားမယ္..ေနာ္အစ္မ
ခ်စ္ခင္စြာ....
ညီမ mirror
we are in the same idea , same dreams
oh,,,,,may all our dreams come true!!
ညီမေတြးတဲ႔ စိတ္ကူးေတြအတုိင္း ျဖစ္ခဲ႔ရင္သိပ္ေကာင္းမွာဘဲကြာ၊ ဒီပုိ႔စ္ေလးဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲမေကာင္းဘူး၊ အကုိတုိ႔အားလုံးက ဘ၀တူေတြမုိ႔ ကုိေဆာင္းေျပာသလုိ တေန႕ေန႕ေတာ႔ ျဖစ္လာလိမ္႔မည္ေပါ႔ ဒါေပမယ္႔ ေရႊျပည္ေတာ္ေမွ်ာ္ေလတုိင္း ေ၀း.....ေ၀း...ေ၀းေနဆဲပါဘဲေလ။
အင္း ...တေန႔...ေန႔ ...ေတာ႔....
အစ္မေရ မ်က္ရည္က်ေအာင္ကို လြမ္းရပါတယ္။ နဂိုတည္းကလြမ္းေနတဲ့သူကို ပိုလြမ္းေအာင္လုပ္ရက္လိုက္တာ။ လူဆိုး။
ျပန္ရန္လမ္းျဖင့္တေန႔ေရာက္လာဦးမယ္ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ေလးမွ်႐ွိမေနရင္ ေသဆုံးၿပီးသည္ႏွင့္ ထပ္တူက်မည့္ ဘဝတခုကုိ ထမ္းပုိးလ်က္… ႐ွိေသာ လူတေယာက္ ႏွင့္ သူခ်စ္ေသာသူႏွစ္ေယာက္။ ဘဝသည္ စႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေန၍သာ ဆက္၍သယ္ပုိးေနရသည္…လြတ္ခ်ခြင့္႐ွိရင္လြတ္ခ်လုိက္ၿပီး အသစ္မွျပန္ကာစလုိက္ခ်င္ ေတာ့သည္။
ဆုေတာင္းတုိင္းျပည့္မယ္ဆုိလွ်င္ ေတာင္းမည့္ဆု တခုုသာ႐ွိပါသည္။
(အစ္မေရ ကၽြန္မလဲ စဖတ္တည္းက စိတ္ကူးပဲလို႕ သိပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ခုေနခါမွာ စိတ္ကူးသာရွိေတာ့တာကိုး)
Post a Comment