အာေရာဂ်ံ ပရမၼံလာဘံ

အာေရာဂ်ံ ပရမၼံလာဘံတဲ့ .. ဒီလုိစေရးလုိက္လုိ႔ က်န္းမာေရးအေတာ္လုိက္စားတယ္လုိ႔ေတာ့ မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ခုတေလာမွာ အိမ္႐ွိလူကုန္ တေ႐ွာင္ေ႐ွာင္ျဖစ္ေနေတာ့ .. အာေရာဂ်ံ ပရမၼံလာဘံ ဆုိတဲ့ က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္ႀကီးတပါး ဆုိတဲ့ စကားလုံးေလး ေခါင္းထဲကုိ အလုိလုိဝင္လာတယ္။ ေအာ္ .. လူဆုိတာ က်န္းမာေတာ့မွပဲ စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္ပါႏုိင္ေတာ့တာပါလား။

လူမွာအဓိက က က်န္းမာေရးပဲ.. ဒါေၾကာင့္လည္း လူႀကီးမိဘေတြနဲ႔စကားေျပာတဲ့အခါမယ္ က်န္းမာေရးဂ႐ုစုိက္ ဆုိတာကုိ အၿမဲတေစမွာတတ္ၾကတာကုိး။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအရ လူအျခင္းျခင္း ပဋိသႏၶာရစကားဆုိႏႈတ္ဆက္ ရင္ေတာင္ ေနေကာင္းတယ္ေနာ္၊ က်န္းမာရဲ့မဟုတ္လားတုိ႔ နဲ႔ အစခ်ီၿပီးေတာ့ႏႈတ္ဆက္ၾကတာမဟုတ္လား။ အဂၤလိပ္ေတြလုိ ေကာင္းေသာေန႔၊ ေကာင္းေသာညလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အေလ့အထသိပ္မ႐ွိၾကဘူး။ ျမန္မာေတြ က်န္းမာေရးကုိ အေတာ္အေလးထားတာသိသာတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ .. လူက်န္းမာမွ က်န္တဲ့ စီးပြား႐ွာတာ၊ ပညာေရး၊ လူမူေရး အားလုံး အစဥ္ေျပေခ်ာေမြ႔ႏုိင္ေတာ့မွာကုိး။

က်န္းမာေရးလုိက္စားလားလုိ႔ေမးရင္ သိပ္မလုိက္စားျဖစ္ခဲ့ဘူးလုိ႔လည္းေျပာမရသလုိ၊ အၿမဲတမ္းပုံမွန္ ေလ့က်င့္ ခန္းလုပ္ေနတဲ့သူတေယာက္လည္းမဟုတ္ျပန္ပါဘူး။ ဘယ္အားကစားကုိ အႀကိဳက္ဆုံးလည္းဆုိရင္ တင္းနစ္ လုိ႔ ေျဖလုိက္ေပမဲ့ တင္းနစ္ကုိထဲထဲဝင္ဝင္႐ုိက္ဖူးတဲ့သူျဖစ္မေနျပန္ဘူး။ ဘယ္အားကစားေတြလုပ္ဖူး ခဲ့တုန္းဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကုိလည္းေျဖဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ မစုိ႔မပုိ႔ေလးေရကူးဖူးတယ္၊ ငါးလေလာက္ေတာက္ေလွ်ာက္ ေအ႐ုိးဘစ္ ကစားတယ္၊ ေနာက္ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ အမ်ဳိးသားေရကူးကန္မွာဖြင့္တဲ့ အားကစား႐ုံမွာမနက္ဆုိသြား ကစား တာေတြကုိပဲ ေလသံေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးနဲ႔ေျပာႏုိင္မွာပါ။

အဲ..ရဲရဲတင္းတင္းေျပာႏုိင္တာဆုိလုိ႔ လမ္းေလွ်ာက္တာပါပဲ။ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းကုိမ်ား အေရးတယူ ေျပာရတယ္လုိ႔ စိတ္ေတာ့မေစာသြားၾကပါနဲ႔ဦး။ အထက္ကေလသံေပ်ာ့ေလးနဲ႔ေျပာျပခဲ့တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္းေတြက သူငယ္ခ်င္းေတြ အဆြယ္ေကာင္းလုိ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖုိ႔ လုိေနၿပီဆုိတဲ့ စိတ္ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ပုိက္ဆံေတြ အကုန္ခံၿပီးသြားလုပ္ခဲ့ေပမဲ့။ တကယ္တမ္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ သင္တန္းအၿပီး ဟုိဒီေလွ်ာက္သြားလမ္းသလားခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ဘာမွ ေသခ်ာမလုပ္ျဖစ္ခဲ့ ဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္တာတမ်ဳိးကုိပဲ ထိထိေရာက္ေရာက္ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္ႏုိင္ခဲ့တာပါ။

ေနာက္ၿပီးေျပာရမွာလည္း အားရပါးရ႐ွိတယ္ လမ္းေလွ်ာက္တယ္ဆုိတာ ကိုယ့္အိမ္ၿခံဝန္းေလးတင္ေလွ်ာက္ ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကန္ေတာ္ႀကီးကုိ ေန႔တုိင္းတပတ္လမ္းပတ္ေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ ပထမေတာ့့ ဖုိးစိန္လမ္းထိပ္ ကေန ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေၾကး႐ုပ္နားထိပဲေလွ်ာက္တာပါ။ ေနာက္ေတာ့ေန႔တုိင္း ဒီေလာက္ေလးေလွ်ာက္ရတာ ေခၽြး ေတာင္မစုိ႔တာ နဲ႔ တေန႔ နည္းနည္းပုိပုိေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ ကန္ေတာ္ႀကီးတပတ္ျဖစ္သြားတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔ ေမာၿပီးေခၽြးစုိ႔လာေတာ့ကန္ေတာ္ႀကီးရဲ့ ေရျပင္ကုိျဖတ္တုိက္လာတဲ့ေလညွင္းေလးကုိ႐ႈလိုက္ရင္္ အေမာကုိေျပ လုိ႔။

မနက္တုိင္း ၅နာရီ အိပ္ရာထ ကန္ေတာ္ႀကီးတပတ္လမ္းေလွ်ာက္ ၆နာရီ၁၅မိနစ္္ေလာက္ဆုိ အိမ္ျပန္ေရာက္ နံနက္စာစား ၿပီးေတာ့႐ုံးသြား။ အဲတုန္းကဆုိရင္ အဖ်ားအနာျဖစ္ခဲတယ္ ႀကီးေကာင္ဝင္ထဲက ခံစားရတဲ့ ေခါင္းတျခမ္းကုိက္တတ္တဲ့ေရာဂါလည္းေပၚမလာေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ေၾကာတက္တာလည္းမျဖစ္ေတာ့၊ ဘာစား စားဝလာတယ္မ႐ွိလုိ႔ အႀကိဳက္ကုိေတြ႔လုိ႔ေပါ့။ ဒီလုိလမ္းေလွ်ာက္တာၾကာလာေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ ရတာကုိ သေဘာက်လာေတာ့တယ္။ ႐ုံးကအျပန္ဘစ္ကားေတြသိပ္က်ပ္တဲ့ေန႔ေတြဆုိ ၿမဳိ့ထဲပန္းဆုိးတန္း ကေန အိမ္႐ွိတဲ့ ကန္ေတာ္ႀကီးနား အထိကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ဖူးတာ အႀကိမ္ေပါင္း မေရနုိင္ဘူး။

ရန္ကုန္ကေနခြာခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္းမွာ စားဝတ္ေနေရးပင္လယ္ထဲစီးေမ်ာေနလုိက္တာ ဘာေလ့က်င့္ခန္းမွ မလုပ္ ျဖစ္ေတာ့။ တေန႔တေန႔ အလုပ္ကုိအေျပးအလႊားသြား အလုပ္မွာဦးေႏွာက္ကုိ အရည္ပါညွစ္ထုတ္ လုိက္ရသလုိ လုပ္ခဲ့ရလုိ႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေမာပန္းၿပီး ေျခလက္ေတာင္မသယ္ခ်င္တဲ့ ဘဝထဲမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ေနလာလုိက္တာ ဆယ္စုႏွစ္တစုနီးပါး႐ွိလာခဲ့ၿပီ။ သမီးေမြးၿပီးရင္ လမ္းေလွ်ာက္မယ္ဆုိတဲ့အႀကံနဲ႔ ဝယ္ထားတဲ့ ဖိနပ္နဲ႔ အက်ၤ ီေတြဟာလည္း ေယာက်ၤားကသတိရတုိင္း စေနာက္စရာတခုလုိျဖစ္လို႔။ (ခုေတာင္ စာ ေရးရင္းဖိနပ္ေလးကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္မိေသးတယ္)

သူစလည္း စခ်င္စရာပါပဲ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ဖုိ႔မေျပာနဲ႔ တေန႔ေနလုိ႔ အိမ္ေပၚက အိမ္ေအာက္ကုိမဆင္းမိတဲ့ ရက္ေတြပဲမ်ားလာတယ္။ နိစၥဓူဝ သမီးကိစၥလုပ္ကုိင္ေပးေနရင္းနဲ႔ ေနကုန္လုိ႔ကုန္မွန္းမသိျဖစ္လာတယ္။ ဒီၾကား ထဲမွာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္လလုံး အိမ္႐ွိလူကုန္ တေ႐ွာင္ေ႐ွာင္ျဖစ္ၾကေတာ့ ဒီ က်န္းမာေရး နဲ႔ ေလ့က်င့္ခန္းဆုိတဲ့ စာလုံးႀကီးကုိ တြဲတဲြၿပီး မ်က္စိထဲျမင္ေယာင္ေယာင္လာတယ္။ အရင္တုန္းကမ်ား ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္ေလးလုပ္ ေနေတာ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးက ပုံမွန္လည္ပတ္မွ်တေနတယ္။ ခုေတာ့ နည္းနည္းေလးဆုိ ေခါင္းကုိက္ရတာနဲ႔ ဗုိက္ေအာင့္တဲ့ေရာဂါလည္းျပန္ျဖစ္လာျပန္တယ္။(အမအိမ္လြမ္းသူ ဆီမွာဓာတ္စာသြားေတာင္းရေသးတယ္ - ေက်းဇူးတင္တယ္အမေရ..)

လူကေနမေကာင္းမွေတာ့ စိတ္လည္းမၾကည္လင္။ ဘာလုပ္လုပ္ ဘာေျပာေျပာ စိတ္ကမ႐ွည္ခ်င္။ မ်က္ႏွာ ကဘယ္ေလာက္ေတာင္ သုန္မႈန္ေနလည္းဆုိရင္ ေစ်းဆုိင္သြားတာေတာင္မွ ဆုိင္ကလူေတြက ေနမေကာင္းဘူး လားလုိ႔ ေမးယူရတဲ့ အထိပါပဲ… ။ ေအာ္ .. အာေရာဂ်ံ ပရမၼံလာဘံ ဆုိတာမွန္လုိက္တာေနာ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ေတြထဲကဖဲ့ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းေလး ပုံမွန္ျပန္လုပ္ႏုိင္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားရေပဦးမည္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ .. ဒီအတုိင္းသာ ေလ့က်င့္ခန္းမလုပ္ဘာမလုပ္နဲ႔ ဆက္သြားေနရင္ .. သက္ေတာ္ ၁၂၀ ရွည္ေစေသာဝ္ ဆုိတဲ့ ရက္ခ်ဴပ္ဇာတာေပၚက ဆုေတာင္းေလးကုိ ျဖည့္ဆည္းႏုိင္ခြင့္မရလုိက္မွာကုိ စုိးရိမ္လြန္းလွ ပါသည္။





စုိးသင့္ေဆြ
ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၀၊ ၂၀၀၉
နံနက္ ၁၂း၁၂ မိနစ္

(Photo Credit to http://www.sxc.hu/profile/glumus)