Monday, December 1, 2008

သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္

က်မ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာ အင္မတန္မွႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒရမ္မာကားေတြကုိ ပုိၾကည့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ (Musical Movie) ေတြၾကည့္ရတာ အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္။ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြထဲမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္တဲ့ သူေတြဟာ သီခ်င္းဆုိၿပီး ျပဇာတ္ဆန္ဆန္ သ႐ုပ္ေဆာင္တာကုိ သေဘာက်မိတယ္။ စိတ္ဆုိးလည္း စိတ္ဆုိးတဲ့ အေလွ်ာက္၊ ဝမ္းနည္းလည္း ဝမ္းနည္းသြားတဲ့ အေလွ်ာက္ စကားမေျပာပဲ သီခ်င္းဆုိၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္မႈရဲ့ေနာက္ကုိ ဂီတေကာင္းရင္ ေကာင္းသလုိ စီးေျမာသြားရတာ ဆုိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ၾကည္ႏႈး၊ ဝမ္းနည္း၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ စတဲ့ ခံစားမႈရသေတြကုိ ေတးဂီတေလးနဲ႔ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ခံစားရတာကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိတာပါ။


အမ်ားအားျဖင့္ သီခ်င္း႐ုပ္ရွင္ေတြကုိ ျပဇာတ္အေနနဲ႔ ဇာတ္ခုံေပၚမွာ ေအာင္ျမင္ၿပီးမွ ႐ုပ္႐ွင္အျဖစ္ဖန္တီး ထုတ္လုပ္တာပါ။ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္မ်ားရဲ့ အစဟာ ျပဇာတ္မ်ားဆီမွ အေျခခံၿပီးေပၚေပါက္ လာတယ္ဆုိလည္း မမွားပါဘူး။ ၁၉၃၀ မွ ၁၉၅၀ ႏွစ္အတြင္းမွာသီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္မ်ားရဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ႐ွိဆုံး အခ်ိန္ကာလေတြပါပဲ။ ပထမဦးဆုံး သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ဇာတ္လမ္းတုိေတြကုိ ၁၉၂၃-၂၄ ဝန္းက်င္ေတြမွာ စတင္႐ုိက္ကူးခဲ့တယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ သီခ်င္းရုပ္႐ွင္ေတြမွာ မူရင္းျပဇာတ္ရဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ မင္းသား မင္းသမီးေတြကုိပဲ ျပန္လည္ သ႐ုပ္ေဆာင္ ေစပါတယ္။

၁၉၅၀ ေ႐ွ႔ပုိင္း သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြကုိေတာ့ လက္လွမ္းမမီလုိ႔ မၾကည့္ဘူးေပမဲ့ ၁၉၅၀ ျပည့္လြန္ ႏွစ္မ်ားက သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြကုိေတာ့ ၾကည့္ဖူးၿပီး အေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိတယ္။ ထင္႐ွားတဲ့ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြ ကေတာ့ “The Sound of Music” “The King and I” “My Fair Lady” တုိ႔ပါ။ ဒီ႐ုပ္႐ွင္ေတြ အားလုံးဟာ ယေန႔အထိ ျပဇာတ္အေနနဲ႔လည္း ကျပေနရဆဲျဖစ္တဲ့ အျပင္ ဇာတ္ဝင္သီခ်င္း ေတြဟာလည္း ယေန႔ေခတ္ အထိ အေရာင္းတြင္က်ယ္ ေနတုန္းပါပဲ။

၁၉၆၀ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြမွာပါဝင္တဲ့ ေတးဂီတသံစဥ္ေတြဟာ ေခတ္ေပၚ ေရာ့ခ္၊ ေပါ့ပ္ သံစဥ္ေတြ အျဖစ္ေျပာင္းလဲလာပါတယ္။ ေရာ့ခ္ ဘုရင္ အဲလ္ဗစ္ ပရက္စေလ ရဲ့ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြ ဟာလည္း အလြန္ ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ရဲ့ "Jailhouse Rock" တုိ႔ "Blue Hawaii" ဇာတ္ကားေတြဟာ ႐ုပ္႐ွင္ကားရဲ့ ဝင္ေငြစံခ်ိန္တင္မက ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းေခြ ေရာင္းအားမွာလည္း စံခ်ိန္တင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကား ေတြပါ။ ၁၉၆၀ ေနာက္ပုိင္းက်ေတာ့ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြ အခန္းက႑ဟာ ေမွးမွိန္သြားခဲ့ေပမဲ့ လုံးလုံးႀကီး ေပ်ာက္ကြယ္ သြားတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။


၂၀၀၀ ခုႏွစ္ မတုိင္မီအေစာပုိင္းကာလေတြမွာေတာ့ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြ ျပန္ေရပန္းစား လာပါတယ္။ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ တကားဟာ ႐ုပ္႐ွင္ အေနနဲ႔ေအာင္ျမင္ၿပီဆုိရင္ ဇာတ္ကားျပသလုိ႔ရတဲ့ ဝင္ေငြ အျပင္ ဇာတ္ဝင္ေတးသီခ်င္းေတြကုိ ေရာင္းရတဲ့ ဝင္ေငြကလည္း မက္ေမာေလာက္စရာမုိ႔ ျပန္လည္႐ုိက္ကူး လာၾကတာလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ၂၀၀၀ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဝင္ေငြေကာင္းခဲ့တဲ့ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြလည္း အေတာ္မ်ားပါတယ္။ အသစ္ဖန္တီး တင္ဆက္တဲ့ "Moulin Rouge!" ၊ "High School Musical" တုိ႔လုိ ႐ုပ္႐ွင္ေတြ အျပင္၊ ျပဇာတ္ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္ ထင္႐ွားေနတဲ့ "Chicago" ၊ "The Phantom of the Opera"၊ "Mamma Mia!" ဇာတ္လမ္းေတြကုိပါ ႐ုပ္႐ွင္အျဖစ္ ႐ုိက္ကူး ခဲ့ၾကပါတယ္။


၁၉၉၆ မွာ ႐ုိက္ကူးခဲ့ၿပီး ေပါ့ပ္ဘုရင္မ မက္ေဒါနား (Madonna) နဲ႔ မင္းသား အန္တုိနီယုိ ဘန္ဒဲရက္စ္ (Antonio Benderas) ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အီဗီတာ "Evita" ကေတာ့ က်မရဲ့ အႏွစ္သက္ဆုံး သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ တခုပါ။ ဇာတ္လမ္းက အာဂ်င္တီးနားႏုိင္ငံ ရဲ့ သမတကေတာ္ မစၥ အီဗာ ဒူအာတီ ဒီ ပဲ႐ြန္ (Eva Duarte de Perón) ရဲ့ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ႐ုိက္ကူးထားတာပါ။ ဒီ႐ုပ္႐ွင္နဲ႔ အဆုိေတာ္ မက္ေဒါနားကုိ သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္း တေယာက္အျဖစ္ တကမာၻလုံးက အသိမွတ္ျပဳခဲ့ရတဲ့အျပင္ သူမဟာ အေကာင္းဆုံးမင္းသမီးအျဖစ္ ေ႐ႊကမာၻလုံးဆုကုိ ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္း ကေတာ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစား အလႊာက မိန္းမပ်ဳိေလး တဦးဘဝကုိ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရပုံ၊ သူမရဲ့ အလွကုိ ခုတုံးလုပ္ၿပီး ဘဝျမင့္တက္ဖုိ႔အတြက္ ေယာကၤ်ားသားေတြ ကုိအသုံးခ်ခဲ့ပုံ၊ ေအာက္ဆုံး အလႊာကေနၿပီး တေျဖးေျဖး ႐ုပ္႐ွင္မင္းသမီး ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ဗုိလ္မႈး တေယာက္(ေနာက္ပုိင္း အာဏာ႐ွင္စနစ္ကုိဆန္႔က်င္သူ ႏုိင္ငံေရးသမား) နဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္မွာ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္ ထဲေရာက္လာကာ ခ်စ္သူ ေထာင္က်ေနခုိက္မွာ အာဏာ႐ွင္စနစ္ေအာက္က အာဂ်င္တီးနား ႏုိင္ငံလႊတ္ေျမာက္ဖုိ႔ သူကုိယ္တုိင္ လူထုနဲ႔ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ပုံ၊ အထက္တန္းလႊာကလူမ်ားက သူမအား အထင္အျမင္ေသးပုံ။

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အာဂ်င္တီးနားႏုိင္ငံရဲ့ သမတကေတာ္အျဖစ္ ေရာက္႐ွိသြားခဲ့တယ္။ လူထူနဲ႔ တသားထဲ႐ွိတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေၾကာင့္ လူထုရဲ့ ခ်စ္ခင္မႈကုိရ႐ွိခဲ့ပုံေတြ အျပင္၊ သူမရဲ့ အဝတ္အစားဖက္႐ွင္ဒီဇုိင္းေတြကုိ ကမာၻကေတာင္ ဂ႐ုစုိက္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့ရပုံေတြ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကင္ဆာေရာဂါျဖစ္ၿပီး အသက္ ၃၃ႏွစ္ အ႐ြယ္မွာ ေသဆုံးသြားပါတယ္။ ေသဆုံးခ်ိန္မွာ ျပည္သူေတြဟာ ႏွေျမာတသေျဖ မဆည္ပုံစတဲ့ ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ႐ုိက္ကူးထားပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္မင္းသမီးကုိယ္တုိင္က အဆုိေတာ္လည္းျဖစ္ျပန္ အကမွာလည္းေတာ္ျပန္ဆုိေတာ့ အဆုိေရာ အကပါ အသားေပး႐ုိက္ကူးထားပါတယ္။ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္တုိ႔ရဲ့ ထုံးစံအတုိင္း ဇာတ္မွာပါဝင္တဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြပါ အားျဖည့္အသုံးေတာ္ခံၾကေတာ့ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္နဲ႔ပုိၾကည့္လုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ သီခ်င္း စာသားေတြကလည္း အထူးေကာင္းမြန္ေနပါေသးတယ္။

သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြမွာ ဇာတ္လမ္းေျပာျပသူ တေယာက္ကုိလည္းဇာတ္ေကာင္တေယာက္ အေနနဲ႔ထည့္သြင္း တတ္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ျပဇာတ္ကတဲ့ အခါမွာ ဇာတ္ခုံေပၚမွာ ဇာတ္လမ္းေျပာျပတဲ့ သူတေယာက္ အၿမဲထည့္သြင္းေလ့႐ွိတဲ့ အေလ့အထကုိ ႐ုပ္႐ွင္မွာျပန္သုံးထားတာပါ။ ဇာတ္ခုံေပၚမွာေတာ့ ဒီလုိ ဇာတ္လမ္းေျပာျပသူ ဟာ အမဲေရာင္ထက္ေအာက္ဆင္တူ ဝတ္စုံကုိပဲ ဝတ္ဆင္ရပါတယ္။ ဒါမွလည္း တျခားလူေတြဝတ္ဆင္တဲ့ အေရာင္ေတြ ကြဲျပားေအာင္လုိ႔ပါ။ အီဗီတာ ႐ုပ္႐ွင္ကားမွာေတာ့ မင္းသား အန္တုိနီယုိ ဘန္ဒဲရက္စ္ က ဇာတ္လမ္းေျပာျပသူ အျဖစ္ပါဝင္ ထားပါတယ္။

တကယ့္ျပင္ပေလာက မွ ဇာတ္ေကာင္ သမတကေတာ္ အီဗာ ဟာ အဲဒီေခတ္အခါက ဖက္႐ွင္ဒီဇုိင္း နတ္ဘုရားမ တဆူ ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သူဝတ္ဆင္သမွ်ကုိ အာဂ်င္တီးနားျပည္သူေတြသာမက ႏုိင္ငံတကာကပါ အတုခုိးခဲ့ရ ပါတယ္။ အဲ သ႐ုပ္ေဆာင္ရတဲ့ မင္းသမီး မက္ေဒါနားဟာ ဒီ႐ုပ္႐ွင္မွာ ဦးထုပ္ ၃၉လုံး၊ ဖိနပ္ ၄၅ရံ၊ နားကပ္ ၅၆ရံ ဝတ္ဆင္ခဲ့ၿပီး အဝတ္အစားအမ်ဳိးမ်ဳိးကုိ ၅၈ႀကိမ္လဲလွယ္ခဲ့လုိ႔ ကမာၻ႔ဇာတ္ဝင္အဝတ္အစားအမ်ားဆုံးလဲလွယ္သူ အျဖစ္ ဂရင္းနစ္စံခ်ိန္ဝင္သြားပါေသးတယ္။

ဒီဇာတ္ကားကုိ သာမာန္ ေဖ်ာ္ေျဖေရး အေနနဲ႔ပဲ ၾကည့္ၾကည့္ အာဂ်င္တီးနားႏုိင္ငံရဲ့ သမုိင္းအေထာက္အထား တခုအေနနဲ႔ပဲၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္လုိ႔ေကာင္းတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္တခုျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား ဒါ႐ုိက္တာေပးခ်င္တဲ့ ရသေတြကုိ ျမင္ရင္ျမင္တတ္သလုိ မိန္းမငယ္ေလး တေယာက္ ဘဝကုိ ေရစုန္ေျမာမလုိက္ပဲ အ႐ႈံးမေပးတမ္း ရင္ဆုိင္ပုံ၊ သူမရဲ့ ခ်စ္သူအေပၚစြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံပုံေတြ၊ ႏုိင္ငံ့အေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးဗဟုသုတမ႐ွိေပမဲ့ သူ႔ကုိယ္စြမ္း႐ွိသေလာက္ လုပ္ေဆာင္ပုံေတြကုိ ခံစားႏုိင္ပါတယ္။

က်မကေတာ့ ဒီ႐ုပ္႐ွင္ကားကုိႏွစ္သက္လုိ႔ ၁၀ ခါထက္မနည္းၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၾကည့္တဲ့အခါတုိင္းမွာလည္း ပုိလုိ႔ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ မက္ေဒါနားရဲ့ သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းမႈ ဇာတ္ေကာင္စ႐ုိက္စ်န္ဝင္စားမႈ ဟာ ဒီ႐ုပ္႐ွင္ကား ကုိ ေအာင္ျမင္္ေစတဲ့ အဓိကအခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြလည္း ၾကည့္ၿပီးသား ႀကိဳက္ၿပီးသား ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ မၾကည့္ရေသးတဲ့သူေတြကုိေတာ့ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္လုိက္ပါလုိ႔ လက္တုိ႔လုိက္ခ်င္ပါတယ္။

က်မႀကိဳက္တဲ့ တခ်ဳိ႔ သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေလးေတြကုိ youtube က႐ွာၿပီး အေပၚက ဇာတ္ကားနာမည္ေတြမွာ လင့္လုပ္ေပးထားပါတယ္။ ၾကည့္ၾကည့္လုိက္ပါဦး ႀကိဳက္ၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။

(က်မတုိ႔ေမာင္ႏွမေတြကုိ ငယ္ကတည္းက သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေလးေတြကုိ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ျပသၿပီး စိတ္ရွည္လက္႐ွည္ ႐ွင္းျပတတ္တဲ့ သူတုိ႔ ကုိယ္တုိင္လည္း သီခ်င္း႐ုပ္႐ွင္ေတြကုိ အင္မတန္ၾကည့္ အင္မတန္ႀကိဳက္ၾကတဲ့ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ က်မရဲ့ အဖုိး ဦးဘသန္း ႏွင့္ ဘဘၾကည္ေမာင္ တုိ႔ အတြက္ ဒီစာေလးကုိ အမွတ္တရ ေရးသားပါတယ္။)




စုိးသင့္ေဆြ
ဒီဇင္ဘာလ ၁ရက္၊ ၂၀၀၈
ေန႔လည္ ၃း၁၈ မိနစ္

မွီျငမ္းကုိးကား ။ ။ Wikipedia The Free Encyclopedia (Musical Movie, Evita)
ဓါတ္ပုံ ။ ။ From Wikipedia The Free Encyclopedia, My Fair Lady and Evita


11 comments:

ကုိေအာင္ said...

ေကာင္းတယ္ အမေရ။ က်ေနာ္ေတာ့ သီခ်င္းရုပ္ရွင္
ဆုိရင္ အိႏၵိယကားေတြဘဲ အၾကည့္မ်ားတယ္။ အမ
ေျပာေတာ့မွ ဒီဇာတ္လမ္းေတြ ရွာၾကည့္အုံးမယ္။
အမေျပာတဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြ က်ေနာ္ ၾကည့္ဘူးလား
မၾကည့္ရေသးဘူးလား ေသေသခ်ာခ်ာ မသဲကြဲဘူး
ျဖစ္ေနတယ္ အမေရ။ အားေပးပါတယ္ ဗဟုသုတ
ျဖစ္စရာပါ။

လူလ said...

မဂၤလာပါ မမေယာ

လာဖတ္သြားတယ္။
အီဗီတာ ရုပ္ရွင္ကား တကားပဲ ေကာင္းေကာင္း သိတယ္။ ဒါေတာင္ မၾကည့္ရေသးဘူး၊ သတင္းေတြမွာ ၾကားဖူးတာက ဒီရုပ္ရွင္ကားကို အာဂ်င္တီးနား ျပည္သူျပည္သားေတြ မျကိုက္ဘူးလို့ သိရတယ္။ အာဂ်င္တီးနားႏိုင္ငံသားေတြ လက္ခံထားတာက သမိုင္း၀င္ ပုဂၢဳိလ္တေယာက္အျဖစ္ ျမင္တယ္။ သူတို့ တိုင္းျပည္အတြင္းက အျမင္နဲ့ တျခားတိုင္းျပည္က အျမင္က မတူညီ ကဲြျပားတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လဲ သမိုင္းေတြဟာ ေရးသူတို့၏ စိတ္ထားႏွင့္ ယွဥ္ျပီး အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္သြားတာ မ်ားတယ္။
ဘာေျပာေျပာ သုတတခုအျဖစ္ မွတ္သြားတယ္။
အားေပးလွ်က္ပါ...

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ...

ေဆာင္းယြန္းလ said...

Evita ကိုေတာ့က်ေနာ္လည္းၾကိဳက္တယ္.Chicago လည္းေကာင္းတာပါဘဲ.က်န္တဲ့ဇာတ္ကားေတြကိုေတာ့
ၾကည့္ၿဖစ္ေအာင္အခ်ိန္ယူရပါဦးမယ္.
အခုလိုမွ်ေဝေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါ..
ခင္မင္လ်က္

ေဆာင္းယြန္းလ

ဒူကဘာ said...

သီခ်င္း ရုပ္ရွင္ႀကိဳက္မွေတာ႔ ျပဇါတ္ဆို မေျပာဝံ႔ေတာ႔ဖူး၊ အႏုပညာ ခံယူသက္ဝင္မႈ ျမွင္႔တယ္ ဒါေၾကာင္႔လဲ စာေရးေကာင္းသကိုး....။

MANORHARY said...

The King and I ,My Fair Lady , The sound of Music ေတြကိုၾကည့္ၿပီးၿပီ..Evita ကို
ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္။ The sound of Music ကိုေတာ့
အၾကိဳက္ဆံုးပဲ....

ေယာနသံစင္ေရာ္ said...

ကုိေအာင္၊ ကုိလူလ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အကုိေဆာင္းယြန္း မိတ္ေဆြေကာင္းဆုိတဲ့ အရာဟာဘဝမွာ ဘာနဲ႔မွတန္ဖုိးျဖတ္လုိ႔ မရဘူးတဲ့အကုိ။ မေနာ္ ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္လုိက္ပါေနာ္ အမႀကိဳက္မွာပါ။ ကုိဒူကဘာ က်မက သီခ်င္းဆုိတာလည္း ဝါသနာပါေသးတယ္။

ငါယံုၾကည္ရာ ငါ့ကမာၻ said...

အစ္မေရ ညီမလည္း သီခ်င္းရုပ္ရွင္ေတြကိုအရမ္းႀကိဳက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေနာက္ပိုင္းေပၚတဲ့ High School Musical လိုကားေတြပဲ ၾကည္႕ဖူးေသးတယ္။ အစ္မေျပာတဲ့ကားေတြကိုမၾကည္႕ဘူးေသးဘူး။ Comedy နဲ႕ Drama အရမ္းၾကိဳက္တယ္။ အစ္မနဲ႕တူတာေပါ့။

eveningstar said...

စကားေတြ ခ်န္မထားခဲ့ေပမယ့္ ပံုမွန္ေတာ့ ဝင္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္နဲ႔ နည္းနည္း အလွမ္းေဝးတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဗဟုသုတေတြလည္း ရပါတယ္။ နီးနီးနားနားမွာျပေနရင္ သြားေျပးၾကည့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္လည္း အေရးအသားေတြက ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။

Mhaw Sayar said...

ခပ္ငယ္ငယ္ကေတာ့ အေမနဲ႔ အတူတူ အိႏၵိယ Musical ဓာတ္ရွင္ေတြ အေတာ္ ၾကည့္ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဲဒီေနာက္ အဆက္ျပတ္သြားတာ အေတာ္ၾကာၿပီ။ ဒီႏွစ္ထဲမွာ Mamma Mia! ဆိုတဲ့ တစ္ကားကို ျပန္ၾကည့္ျဖစ္တာ ပထမဆံုး Musical Movie ပါပဲ။ အစ္မရဲ့ အညႊန္းအရ Evita ကို ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ ၾကည့္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ဦးမယ္ဗ်ာ။

စကားမစပ္- Musical ဓာတ္ရွင္ေတြက သာမန္ ဓာတ္ရွင္ေတြထက္ ထူးထူးျခားျခားႀကီး ရွည္လြန္းတာကိုေတာ့ အနည္းငယ္ ကသိကေအာက္ ျဖစ္မိသဗ်။ :)

Unknown said...

Mammamia လည္းေကာင္းတယ္တဲ့။ မျကည့္ရေသးပါဘူး၊ သြားျကည့္မလားလို့၊ http://www.mammamiamovie.com

ABBA ရဲ့သီခ်င္းေတြျကိုက္ရင္ျကိုက္သြားမယ္ထင္တယ္။
က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ ABBA ဆိုရင္အရမ္းျကိုက္ပါတယ္။

April said...

ကၽြန္ေတာ္လည္း သီခ်င္းရုပ္ရွင္ေတြ ႀကိဳက္တယ္။ Chicago နဲ႔ Mama Mia! ကိုေတာ့ ၾကည့္ၿပီးၿပီ။ က်န္တဲ့ကားေတြ မၾကည့္ဖူးေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က ABBA သီခ်င္းေတြကိုလည္း ႀကိဳက္တယ္ေလ။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ။

မိုးေန