မနက္ေစာေစာႏုိးလာေတာ့ အိပ္ယာကမထခင္ နဖူးေပၚလက္တင္ စဥ္းစားရင္းနဲ႔ ေနာက္အပတ္ဆုိရင္ ခရစၥမတ္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလားဆုိတာ ေတြးၿပီးေပ်ာ္လာတယ္ အမွန္ေတာ့ကုိယ္က ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္ တေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အၿမဲတမ္း ဒီဇင္ဘာလကုိေရာက္ရင္ စိတ္ထဲအလုိလုိ ေပ်ာ္လာတတ္တယ္။
ခပ္ငယ္ငယ္ပိစိေကြး ဘဝတုန္းကေတာ့ ေဆာင္းတြင္းကုိ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။ ခ်မ္း လြန္းတယ္လုိ႔ ထင္မိတာ ကလည္းတေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းတြင္းကုိေရာက္ၿပီဆုိရင္ ေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြ အဆီေျခာက္ၿပီး ကြဲတတ္တာမုိ႔ လုံးဝမႀကိဳက္။ ေျခေတြ လက္ေတြကလည္း ကြဲၿပီဆုိမွျဖင့္ ေသြး ေတာက္ေတာက္က်ေအာင္ ျဖစ္တတ္တာဆုိေတာ့ ေဆာင္းတြင္းကုိ လုံးဝမႀကိဳက္။
နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့.. ေဆာင္းတြင္းကုိခ်စ္တတ္လာေရာ။ ဘာလုိ႔လည္းသိလား ေဆာင္းတြင္းရဲ့ ျမဴႏွင္းစိုင္းတဲ့ မနက္ခင္းေတြမွာ ေမာင္ႏွမေတြ အိပ္ယာေစာေစာထ အိမ္နဲ႔မနီးမေဝးက အေၾကာ္တဲေလးဆီကုိသြားၿပီး ေစာေစာစီးစီး အေၾကာ္ေလး နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေလးကုိေသာက္ရင္း ႏွင္းစက္ေတြသစ္႐ြက္ေတြေပၚက်တဲ့ အသံကုိ နားေထာင္ၿပီး ဟုိေတြးဒီေတြးလုပ္ရတာ သိပ္အရသာ႐ွိတာပဲ။ ကံေကာင္းလုိ႔ ေကာက္ညွင္းေပါင္းသည္ လာရင္ေတာ့ အေၾကာ္နဲ႔ ေကာက္ညွင္းေပါင္း အတူတူတြဲစားျပန္ေတာ့ ပုိလုိ႔ေတာင္ေကာင္းျပန္ေသး။
ဒီဇင္ဘာလဆုိရင္ ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့ ငယ္ငယ္က အေဖတာဝန္က်တဲ့ ပ်ဥ္းမနားကုိလုိက္သြားရတာကုိလည္း ထည့္ေျပာမွ ေဆာင္းတြင္းကုိ ခ်စ္တတ္လာတာၿပီးျပည့္စုံမယ္ထင္တယ္။ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ့ျပင္မွာ႐ွိတဲ့ သၾကားစက္မွာ အေဖတာဝန္က်ေနတုန္းက ေက်ာင္းပိတ္ၿပီဆုိ အေမနဲ႔အတူတူ အေဖ့ဆီအလည္သြားတာေပါ့။ အကုိကေတာ့ ရန္ကုန္ေပ်ာ္သူႀကီးဆုိေတာ့ ေတာ္႐ုံဘယ္ေတာ့မွမလုိက္ဘူး။ ကုိယ္ကေတာ့ အေမ့နားက မခြာတဲ့သူမုိ႔လုိ႔ အၿမဲတမ္းပါတာေပါ့။
ေနာက္ၿပီး ႐ြယ္တူအေပါင္းအသင္းေတြ႐ွိေတာ့ မပ်င္းရတာေၾကာင့္ လည္းလုိက္သြားတာပါတယ္။ အဲဒီမွာ႐ွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကုိယ္လာမယ္ဆုိတာ အေဖ့ဆီကသိရင္ ဝမ္းပန္းတသာနဲ႔ေစာင့္ေနတာပဲ။ ကုိယ္ကလည္း ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ့ထဲကေန စက္႐ုံအထိ ၈မုိင္ေလာက္ေမာင္းရတဲ့ ခရီးကုိ ၾကာလွေခ်ရဲ့လုိ႔ထင္ၿပီး ကားေပၚမွာ ဂနာကုိမၿငိမ္ႏုိင္ဘူး။
သၾကားစက္စီမံကိန္းအတြက္ ေဆာက္ေပးထားတဲ့ တုိက္လုံးခ်င္းေလးေတြထဲမွာ ကုိယ္တုိ႔အိမ္က ပထမဆုံး စက္ထဲဝင္လုိက္တာနဲ႔ေတြ႔ရမယ့္ ေထာင့္ကအိမ္ပဲ။ အိမ္ေဘးမွာ ဖုန္ထူတဲ့လွည္းလမ္းေၾကာင္း႐ွိတယ္။ အေမက လွဲရက်င္းရတာ ဖုန္႐ႈပ္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး ကုိယ္ကေတာ့သေဘာက်တယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အိမ္က ေနာက္ဘက္ တုိက္တန္း တတန္းေက်ာ္လုိက္တာနဲ႔ ေရာက္ၿပီ။
အိမ္ေ႐ွ့ကုိကားဆုိက္တာနဲ႔ အေဖ့ကုိေတာင္ ႏႈတ္မဆက္ႏုိင္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ကုိတန္းေနေအာင္ ေျပးတာပဲ သူတုိ႔ကလည္း တခါတေလ အိမ္ကလာေစာင့္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔လည္းေက်ာင္းပိတ္ ထားလုိ႔ အျပတ ္မီးကုန္ယမ္းကုန္ကဲဖုိ႔တာဆူေနၾကၿပီး ေစာင့္ေနတာေပါ့။ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကစားလုိက္တာ တေန႔မွဖမ္း လုိ႔မမိလုိ႔ အေမက အေဖကုိေတြ႔ဖုိ႔လာတာလား သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေတြ႔ဖုိ႔လာတာလား ဆုိၿပီး ဆူယူရတဲ့အထိပဲ။
သူငယ္ခ်င္းေတြက အေဖ့ သူငယ္ခ်င္းသားသမီးေတြပါ။ တခ်ိဳ႔က ကုိယ့္လုိပဲ ရန္ကုန္ကလာတာ။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ပ်ဥ္းမနားမွာေနတဲ့သူေတြ။ ကုိယ္တုိ႔ အုပ္စုမွာက အသက္အ႐ြယ္စုံတယ္။ ဆယ္တန္းေျဖထားလုိ႔ အားေနတဲ့ အကုိႀကီးေတာင္ပါေသးတယ္။ သူ႔နာမည္ေတာ့ေမ့သြားၿပီ။ ကုိယ္နဲ႔႐ြယ္တူက " မိနီ" အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ဦးေဇာ္မင္း ရဲ့သမီး။ သူ႔မွာ ေမာင္ေလးေတြ ညီမေလးေတြ႐ွိေသးတယ္ သူတုိ႔ေတြနာမည္လည္းေမ့သြားၿပီ။ " မိနီ " ကေတာ့ မွတ္မိေနတယ္ ႐ြယ္တူမုိ႔လုိ႔။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္တုိ႔က ၄တန္းပဲ႐ွိေသးတာ။
ရန္ကုန္မွာက်ေတာ့ အိမ္ထဲမွာ အတူတူေနတဲ့ ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတြနဲ႔ပဲ ေဆာ့ရတယ္ ၿခံအျပင္မွာ ေပးမေဆာ့ဘူး။ ဒီက ရန္ကုန္မွာလုိ ကားေတြဘာေတြ ေ႐ွာင္ေနစရာမလုိဘူး အလြန္ဆုံး႐ွိမွႏြားလွည္းနဲ႔ ျမင္းလွည္းပဲ႐ွိတာ ဆုိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အျပင္မွာေပးေဆာ့ထားတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ေဆာ့မွပဲ ကစားနည္း အသစ္ေတြ သိရတယ္။ ထုတ္စီးထုိးတာတုိ႔၊ လိပ္ဥဖြက္တမ္းတုိ႔၊ စုံေနတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး အညာမုိ႔ ကုကၠဳိလ္ပင္ႀကီး ေတြကလည္းေပါ၊ မန္္က်ည္းပင္ေတြကလည္းေပါဆုိေတာ့ အပင္တက္တတ္လာတာလည္း သူတုိ႔ေက်းဇူးပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာလည္ထြက္တယ္ဆုိၿပီး အနီးပါးနားက ေနရာေလးေတြကုိလည္းသြားၾကေသးတယ္။ ဟုိဆယ္တန္း ေျဖထားတဲ့ အကုိႀကီးပါေတာ့ လူႀကီးေတြက စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႔ လႊတ္ထားလုိက္တာပဲ။ အရင္သၾကားစက္ေဟာင္း ေဆာက္တုန္းက ေခါင္းတုိင္ကုိ ေ႐ွ့နဲ႔ေနာက္မွားေဆာက္မိလုိ႔ ေခါင္းတုိင္ထိပ္ကခုန္ခ်ၿပီး ကုိယ့္ကုိကုိယ္သတ္ေသ သြားတဲ့ ဂ်ပန္ႀကီးရဲ့ အုတ္ဂူနားလည္း အေၾကာက္အလန္႔မ႐ွိသြားတာပဲ။
ဖုန္ေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ကုိယ့္ေျခေထာက္ ေတြကုိ ငုံၾကည့္ရင္း နဲ႔ ရန္ကုန္က ေမာင္ႏွမေတြကုိ သိပ္ျပခ်င္တာပဲ။ လွည္းေတြနဲ႔ စက္ထဲႀကိတ္ဖုိ႔ ႀကံေခ်ာင္းေတြသယ္သြားတာကုိ လွည္းေမာင္းတဲ့ ႀကံေတာင္သူေတြဆီက ႀကံလုိက္ေတာင္းရင္ စားဖုိ႔ေလာက္ကုိေတာ့ လက္က လွည္းေမာင္းရင္းတဖက္ ဓားနဲ႔ႀကံေခ်ာင္းကုိခုတ္ေပးသြား တာကလည္း အညာေဒသ က လူေတြရဲ့ ႐ုိးသားမႈ ကုိသိသာေစတယ္။
လက္ခုပ္ပင္ႀကီးေတြေအာက္မွာ လက္ခုပ္သီးေတြသြားေကာက္ရတာလည္း ဘာမွန္းေတာ့မသိဘူး ေပ်ာ္ေနတာ ပဲ။ ႏြယ္ရွည္ေညာင္ပင္ႀကီးကုိေတြ႔ေတာ့လည္း ႏြယ္ပင္တုတ္တုတ္ကုိ ဒန္းလုပ္ၿပီးစီးၾက၊ တြဲေလာင္း ခုိစီးလုိက္နဲ႔ ေညာင္ပင္ခမ်ာလည္း ဒီေမ်ာက္မူးလဲေတြရဲ့ လက္ခ်က္နဲ႔ ႏြယ္ႀကိဳးေတာင္အကုိင္းက မခ်ရဲေလာက္ ေအာင္ပဲ။
သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ႏွမတစု႐ွိတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ ကုိယ္လုိပဲ ရန္ကုန္ကေန သူတုိ႔အေဖဆီ အလည္လာတာေပါ့။ သူတုိ႔ကေတာ့ အေဖ့သူငယ္ခ်င္း အန္ကယ္ဦးေအးကုိ သားသမီးေတြ။ သူတုိ႔နာမည္ေတြကုိေတာ့အကုန္မွတ္မိတယ္။ အစဥ္အတုိင္းေျပာရရင္ သဲသဲ (ကုိယ့္ထက္ ႀကီးတယ္)၊ ကုိကုိ(အ႐ြယ္တူ)၊ အိႏွင္း၊ မ်ဴိး နဲ႔ ေအာင္ထက္ႀကီးတုိ႔ပဲ။ ကုိကုိကေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ လာကစား ေလ့မ႐ွိဘူး သူကခုေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေမာင္းတဲ့ ပုိင္းေလာ့ႀကီးျဖစ္သြားတယ္ဆုိပဲ။ မမသဲသဲရယ္၊ အိႏွင္းရယ္ မ်ဳိးရယ္ ကေတာ့ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ အဖြဲ႔က်တယ္။ ေအာင္ထက္ကေတာ့ အငယ္ေလးဆုိေတာ့ ဝင္ကစားတခ်က္ မကစားရတခ်က္ပဲ။
ဒီလုိေမ်ာက္မူးေသေအာင္ေဆာ့လာတဲ့ အဖြဲ႔မွာ ခရစၥမတ္မတုိင္ခင္ႏွစ္ပတ္ေလာက္အလုိလဲက်ေရာ စိတ္ဝင္စား စရာကိစၥတခုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သဲသဲတုိ႔အိမ္မွာ လူႀကီးေတြ ခရစၥမတ္နားနီးလာၿပီဆုိေတာ့ ဘုရား သီခ်င္းေတြဆုိၾကတုိက္ၾကနဲ႔ သူတို႔အိမ္မွာလူေတြဝင္လုိက္ထြက္လုိက္နဲ႔ေပါ့။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ အိမ္ကုိအသိေတြ ခရစၥမတ္မေရာက္ခင္ရက္ေတြမွာ ခရစၥမတ္သီခ်င္းေတြလာဆုိတာေတြ႔ဖူးတယ္။ ေမေမတုုိ႔လည္း ဒီသီခ်င္း ေတြလုိက္ဆုိတာေတြ႔ဖူးတယ္။
အိမ္ေတြမွာ ဘုရားသခင္ရဲ့ေမြးေန႔အခါေတာ္မွာ ဆုေတာင္းေပးတဲ့အေနနဲ႔ သီခ်င္းေတြဆုိတယ္လုိ႔ပဲ သိထားတာ။ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္မဟုတ္ခဲ့လုိ႔လည္း တခါမွအုပ္စုနဲ႔လုိက္မဆုိခဲ့ဘူးဖူး။ သဲသဲတုိ႔အိမ္မွာ သီခ်င္းေတြတုိက္ေနသံ ၾကားေတာ့မွ ေမ်ာက္အုပ္စုက အိမ္ေပါက္ဝမွာျပဴတစ္ျပဴတစ္နဲ႔သြားစပ္စုၾကေတာ့တာေပါ့။ သူတုိ႔ေမေမ သီခ်င္း တုိက္ဖုိ႔လာတဲ့သူေတြအတြက္ခ်ေကၽြးထားတဲ့ မုန္႔ေတြလည္းကုိယ္တုိ႔ေတြ ဝုိင္းစားပစ္လုိက္တာပဲ။
ေနာက္ေတာ့ သဲသဲကေျပာတယ္ နင္တုိ႔ေတြလည္း သီခ်င္းလုိက္ဆုိပါလားတဲ့။ အားလုံးတညီတညြတ္ထဲ "ေအး" ဆုိၿပီး ကေလးအုပ္ပါ သီခ်င္းတုိက္တဲ့ အထဲေရာဝင္ဆုိၾကေတာ့တယ္။ လူႀကီးေတြကေတာ့ ဒီေမ်ာက္ကေလးေတြ ၿငိမ္ေဆးရသြားလုိ႔ စိတ္ေအးခ်မ္းသာသြားၾကတယ္။ ပထမေတာ့ သီခ်င္းတုိက္ေနတဲ့ လူႀကီးေတြ စိတ္ညစ္တာေပါ့ အသံေတြက ေၾကာင္တဲ့ဟာက ေၾကာင္၊ အသံခ်ရမယ့္ေနရာလည္း မသိ၊ တက္ရမယ့္ေနရာလည္း မသိနဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ လူႀကီးတေယာက္သင္ေပးလုိက္တာနဲ႔ ကေလးေတြလည္း ကီးကုိက္ေအာင္ဆုိတတ္သြားတယ္။
ဘယ္ေန႔ ရပ္ကြက္ထဲလည္ဆုိရမွာလဲ ဆုိေတာ့ ခရစၥမတ္ေန႔ ညတဲ့။ အညာေဒသတုိ႔ရဲ့ ထုံးစံအတုိင္း ပူရင္လည္း အရမ္းပူ၊ ေအးရင္လည္း အရမ္းေအးေတာ့ ညဘက္ႀကီးသီခ်င္းလုိက္ဆုိမယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္တုိ႔ေတြ နည္းနည္း ေတာ့တြန္႔သြားတယ္။ ကေလးေတြဆုိေတာ့ ညဘက္ ေအးစက္စက္ႀကီးထဲ သီခ်င္းလုိက္ဆုိရမွာ ေတြးၿပီးေတာ့ လန္႔တာေပါ့။
အဲဒါနဲ႔ ကုိယ္တုိ႔ေတြ အဲဒီညက်ရင္ ငါကေတာ့ဘယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းမယ္၊ ဟုိတေယာက္ကလည္း ငါ့မွာ ဆြယ္တာ အသစ္ေလး႐ွိတာဝတ္ရမယ္နဲ႔ အေတြးေတြမ်ားလုိ႔ ခရစၥမတ္ညကုိေမွ်ာ္ရင္းေမာေနၾကတာ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ေကာင္းေကာင္းမေဆာ့ႏုိင္ၾကဘူး။ မိဘေတြကေတာ့ ကေလးေတြတယ္ၿငိမ္ပါလားေပါ့။ ကုိယ္ေတြကသီခ်င္းလုိက္ ဆုိမဲ့ကိစၥကုိ စစ္ဆင္ေရးႀကီးတခုလုိသေဘာထားေနၾကတာ သူတုိ႔မသိဘူးေလ။
ခရစၥမတ္ေန႔ ညေနပုိင္းေရာက္တာနဲ႔ ဘယ္သူမွ ခ်ိန္းစရာမလုိေအာင္ စုေနၾကေနရာမွာ ကေလးအုပ္စုမိၾကေရာ။ မိဘေတြကလည္း ကေလးေတြပါေတာ့ ညသူတုိ႔လည္း လုိက္မယ္ေပါ့ေလ။ ေအာင္မယ္ ကုိယ္တုိ႔အုပ္က အေတာ့္ ကုိဟုတ္ေနတာေပါ့။ သီခ်င္းစာသားေတြ ေမ့သြားမွာကလည္းစုိးရိမ္ေနၾကေသးတယ္။ ကိစၥေတာ့မ႐ွိဘူးေပါ့ လူႀကီးေတြပါတာပဲ ကုိယ္ေတြေမ့ရင္ သူတုိ႔ဆုိလိမ့္မယ္ဆုိၿပီး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အားေပးေနရေသးးတယ္။
ကဲ… အိမ္ကစထြက္ပါၿပီ။ စက္႐ုံဝင္းႀကီးကအက်ယ္ႀကီး ဝန္ထမ္းအိမ္ေတြကလည္း စီမံကိန္းအတြက္ေရာ အရင္စက္႐ုံအေဟာင္းက ဝန္ထမ္းေတြေရာ႐ွိတာ။ ဒါေပမဲ့ ခရစ္ယာန္အိမ္ေတြကုိပဲသြားဆုိမွာဆုိေတာ့ အိမ္ေပါက္ ေစ့ဆုိစရာေတာ့ မလုိဘူးေပါ့။ လမ္းေတာ့ေဝးေဝးေလွ်ာက္ရမယ္ ဒါလည္းကိစၥမ႐ွိပါဘူး စက္႐ုံတဝင္းလုံးေတာင္ လွည့္ပတ္ေဆာ့ေနတာဆုိေတာ့ အသာေလးေပါ့။
"We Wish you a Merry Christmas, We wish you a Merry Christmas and a Happy New Year" "Silent Night, Holy night All is clam all is bright …." ဒီလုိအဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြကုိ မပီတပီနဲ႔ အျပတ္ဟဲၾကတဲ့အျပင္။
"ဒီဇင္ဘာရဲ့ ေအးခ်မ္းလြန္းတဲ့ ည အခ်ိန္အခါဝယ္ …. …" ""ဤ အိမ္ေပၚသုိ႔ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေရာက္ေစေသာ္္… ….. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အိမ္႐ွင္မ်ားတုိ႔ရယ္…" လုိျမန္မာသီခ်င္းေတြ အဆုံး အသံျပာဝင္သည္အထိ ကေလးတအုပ္ေအာ္ဆုိရင္း။ သြားလည္ေသာအိမ္မ်ားမွ ေကၽြးေမြးေသာအစား အေသာက္ မ်ား သၾကားလုံးမ်ားကုိ တဝႀကီးစားေသာက္ၿပီးေနာက္။ ည ၁၂နာရီေက်ာ္မွ သဲသဲတုိ႔အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေမေမခ်က္ထားတဲ့ ၾကာဇံခ်က္ကုိ တဝႀကီးေသာက္ၿပီး ကုိယ္စီကုိယ္စီ မိဘေတြနဲ႔အိမ္ကုိျပန္ၾကပါတယ္။
အဲလုိ ပ်ဥ္းမနားမွာ အေဖ့ေနာက္အလည္သြားရင္းနဲ႔ ခရစၥမတ္မွာ သီခ်င္းဆုိခဲ့ဖူးတာက အစျပဳၿပီးေတာ့။ ေနာက္ေနာင္ ခရစ္ယာန္သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ွိလာေတာ့ သူတုိ႔ေတြနဲ႔ ခရစၥမတ္ေန႔မွာ Carol Singing ထြက္ရတာ ကုိႏွစ္သက္တတ္လာတယ္။ သူတို႔ေတြ သီခ်င္းဆုိၿပီးလုိ႔ ေခါင္းငုံဆုေတာင္းေပးေနတဲ့ အခါေတြမွာေတာ့ ကုိယ္က နံေဘးမွာ ေယာင္နန ျဖစ္ေနတတ္တာ တခုကလြဲရင္ သီခ်င္းဆုိရတာႀကိဳက္တဲ့ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ေပ်ာ္စရာပါပဲ။
ခုလည္း ခရစၥမတ္ နားနီးလာတာနဲ႔ တေယာက္တည္း ခရစၥမတ္သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ၿပီး လုိက္ဆုိ၊ တေယာက္တည္း ဆုိရတာ အားမရတာနဲ႔ ခရစ္ယာန္သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ့ ဘေလာ့ CBOX မွာ စာေရးၿပီး သြားသြား ေအာ္ဆုိ မိျပန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခရစၥမတ္သီခ်င္းေတြက ဒီလုိခရစ္ေတာ္ေမြးဖြားတဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ခရစၥမတ္ ရက္ျမတ္မွာသီဆုိမွလည္း ပုိၿပီး ခံစားမႈရသေျမာက္တာပါ။ ေနာက္တပတ္ အထိပဲစိတ္ႀကိဳက္ သီဆုိခြင့္႐ွိေတာ့မွာ လုိ႔ ေတြးမိၿပီး ေတးသြားတပုဒ္ကုိ တုိးတုိးေလးသီဆုိမိေနျပန္ပါေတာ့တယ္။ ။
စုိးသင့္ေဆြ
ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၀၈
နံနက္ ၁း၄၃ မိနစ္
(ဓာတ္ပုံကုိ www.soycandlesbyphebes.com မွယူပါသည္)
ခပ္ငယ္ငယ္ပိစိေကြး ဘဝတုန္းကေတာ့ ေဆာင္းတြင္းကုိ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။ ခ်မ္း လြန္းတယ္လုိ႔ ထင္မိတာ ကလည္းတေၾကာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ေဆာင္းတြင္းကုိေရာက္ၿပီဆုိရင္ ေျခေထာက္ေတြ လက္ေတြ အဆီေျခာက္ၿပီး ကြဲတတ္တာမုိ႔ လုံးဝမႀကိဳက္။ ေျခေတြ လက္ေတြကလည္း ကြဲၿပီဆုိမွျဖင့္ ေသြး ေတာက္ေတာက္က်ေအာင္ ျဖစ္တတ္တာဆုိေတာ့ ေဆာင္းတြင္းကုိ လုံးဝမႀကိဳက္။
နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့.. ေဆာင္းတြင္းကုိခ်စ္တတ္လာေရာ။ ဘာလုိ႔လည္းသိလား ေဆာင္းတြင္းရဲ့ ျမဴႏွင္းစိုင္းတဲ့ မနက္ခင္းေတြမွာ ေမာင္ႏွမေတြ အိပ္ယာေစာေစာထ အိမ္နဲ႔မနီးမေဝးက အေၾကာ္တဲေလးဆီကုိသြားၿပီး ေစာေစာစီးစီး အေၾကာ္ေလး နဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေလးကုိေသာက္ရင္း ႏွင္းစက္ေတြသစ္႐ြက္ေတြေပၚက်တဲ့ အသံကုိ နားေထာင္ၿပီး ဟုိေတြးဒီေတြးလုပ္ရတာ သိပ္အရသာ႐ွိတာပဲ။ ကံေကာင္းလုိ႔ ေကာက္ညွင္းေပါင္းသည္ လာရင္ေတာ့ အေၾကာ္နဲ႔ ေကာက္ညွင္းေပါင္း အတူတူတြဲစားျပန္ေတာ့ ပုိလုိ႔ေတာင္ေကာင္းျပန္ေသး။
ဒီဇင္ဘာလဆုိရင္ ေက်ာင္းေတြပိတ္ေတာ့ ငယ္ငယ္က အေဖတာဝန္က်တဲ့ ပ်ဥ္းမနားကုိလုိက္သြားရတာကုိလည္း ထည့္ေျပာမွ ေဆာင္းတြင္းကုိ ခ်စ္တတ္လာတာၿပီးျပည့္စုံမယ္ထင္တယ္။ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ့ျပင္မွာ႐ွိတဲ့ သၾကားစက္မွာ အေဖတာဝန္က်ေနတုန္းက ေက်ာင္းပိတ္ၿပီဆုိ အေမနဲ႔အတူတူ အေဖ့ဆီအလည္သြားတာေပါ့။ အကုိကေတာ့ ရန္ကုန္ေပ်ာ္သူႀကီးဆုိေတာ့ ေတာ္႐ုံဘယ္ေတာ့မွမလုိက္ဘူး။ ကုိယ္ကေတာ့ အေမ့နားက မခြာတဲ့သူမုိ႔လုိ႔ အၿမဲတမ္းပါတာေပါ့။
ေနာက္ၿပီး ႐ြယ္တူအေပါင္းအသင္းေတြ႐ွိေတာ့ မပ်င္းရတာေၾကာင့္ လည္းလုိက္သြားတာပါတယ္။ အဲဒီမွာ႐ွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ကုိယ္လာမယ္ဆုိတာ အေဖ့ဆီကသိရင္ ဝမ္းပန္းတသာနဲ႔ေစာင့္ေနတာပဲ။ ကုိယ္ကလည္း ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ့ထဲကေန စက္႐ုံအထိ ၈မုိင္ေလာက္ေမာင္းရတဲ့ ခရီးကုိ ၾကာလွေခ်ရဲ့လုိ႔ထင္ၿပီး ကားေပၚမွာ ဂနာကုိမၿငိမ္ႏုိင္ဘူး။
သၾကားစက္စီမံကိန္းအတြက္ ေဆာက္ေပးထားတဲ့ တုိက္လုံးခ်င္းေလးေတြထဲမွာ ကုိယ္တုိ႔အိမ္က ပထမဆုံး စက္ထဲဝင္လုိက္တာနဲ႔ေတြ႔ရမယ့္ ေထာင့္ကအိမ္ပဲ။ အိမ္ေဘးမွာ ဖုန္ထူတဲ့လွည္းလမ္းေၾကာင္း႐ွိတယ္။ အေမက လွဲရက်င္းရတာ ဖုန္႐ႈပ္တယ္ဆုိၿပီးေတာ့ မႀကိဳက္ဘူး ကုိယ္ကေတာ့သေဘာက်တယ္။ ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အိမ္က ေနာက္ဘက္ တုိက္တန္း တတန္းေက်ာ္လုိက္တာနဲ႔ ေရာက္ၿပီ။
အိမ္ေ႐ွ့ကုိကားဆုိက္တာနဲ႔ အေဖ့ကုိေတာင္ ႏႈတ္မဆက္ႏုိင္ဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္ကုိတန္းေနေအာင္ ေျပးတာပဲ သူတုိ႔ကလည္း တခါတေလ အိမ္ကလာေစာင့္ေနၾကတယ္။ သူတုိ႔လည္းေက်ာင္းပိတ္ ထားလုိ႔ အျပတ ္မီးကုန္ယမ္းကုန္ကဲဖုိ႔တာဆူေနၾကၿပီး ေစာင့္ေနတာေပါ့။ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ကစားလုိက္တာ တေန႔မွဖမ္း လုိ႔မမိလုိ႔ အေမက အေဖကုိေတြ႔ဖုိ႔လာတာလား သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေတြ႔ဖုိ႔လာတာလား ဆုိၿပီး ဆူယူရတဲ့အထိပဲ။
သူငယ္ခ်င္းေတြက အေဖ့ သူငယ္ခ်င္းသားသမီးေတြပါ။ တခ်ိဳ႔က ကုိယ့္လုိပဲ ရန္ကုန္ကလာတာ။ တခ်ဳိ႔ကေတာ့ ပ်ဥ္းမနားမွာေနတဲ့သူေတြ။ ကုိယ္တုိ႔ အုပ္စုမွာက အသက္အ႐ြယ္စုံတယ္။ ဆယ္တန္းေျဖထားလုိ႔ အားေနတဲ့ အကုိႀကီးေတာင္ပါေသးတယ္။ သူ႔နာမည္ေတာ့ေမ့သြားၿပီ။ ကုိယ္နဲ႔႐ြယ္တူက " မိနီ" အေဖ့သူငယ္ခ်င္း ဦးေဇာ္မင္း ရဲ့သမီး။ သူ႔မွာ ေမာင္ေလးေတြ ညီမေလးေတြ႐ွိေသးတယ္ သူတုိ႔ေတြနာမည္လည္းေမ့သြားၿပီ။ " မိနီ " ကေတာ့ မွတ္မိေနတယ္ ႐ြယ္တူမုိ႔လုိ႔။ အဲဒီတုန္းက ကုိယ္တုိ႔က ၄တန္းပဲ႐ွိေသးတာ။
ရန္ကုန္မွာက်ေတာ့ အိမ္ထဲမွာ အတူတူေနတဲ့ ေမာင္ႏွမဝမ္းကြဲေတြနဲ႔ပဲ ေဆာ့ရတယ္ ၿခံအျပင္မွာ ေပးမေဆာ့ဘူး။ ဒီက ရန္ကုန္မွာလုိ ကားေတြဘာေတြ ေ႐ွာင္ေနစရာမလုိဘူး အလြန္ဆုံး႐ွိမွႏြားလွည္းနဲ႔ ျမင္းလွည္းပဲ႐ွိတာ ဆုိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ အျပင္မွာေပးေဆာ့ထားတယ္။ သူတုိ႔နဲ႔ ေဆာ့မွပဲ ကစားနည္း အသစ္ေတြ သိရတယ္။ ထုတ္စီးထုိးတာတုိ႔၊ လိပ္ဥဖြက္တမ္းတုိ႔၊ စုံေနတာပဲ။ ေနာက္ၿပီး အညာမုိ႔ ကုကၠဳိလ္ပင္ႀကီး ေတြကလည္းေပါ၊ မန္္က်ည္းပင္ေတြကလည္းေပါဆုိေတာ့ အပင္တက္တတ္လာတာလည္း သူတုိ႔ေက်းဇူးပဲ။
ေနာက္ၿပီးေတာလည္ထြက္တယ္ဆုိၿပီး အနီးပါးနားက ေနရာေလးေတြကုိလည္းသြားၾကေသးတယ္။ ဟုိဆယ္တန္း ေျဖထားတဲ့ အကုိႀကီးပါေတာ့ လူႀကီးေတြက စိတ္ခ်လက္ခ်နဲ႔ လႊတ္ထားလုိက္တာပဲ။ အရင္သၾကားစက္ေဟာင္း ေဆာက္တုန္းက ေခါင္းတုိင္ကုိ ေ႐ွ့နဲ႔ေနာက္မွားေဆာက္မိလုိ႔ ေခါင္းတုိင္ထိပ္ကခုန္ခ်ၿပီး ကုိယ့္ကုိကုိယ္သတ္ေသ သြားတဲ့ ဂ်ပန္ႀကီးရဲ့ အုတ္ဂူနားလည္း အေၾကာက္အလန္႔မ႐ွိသြားတာပဲ။
ဖုန္ေတြအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ကုိယ့္ေျခေထာက္ ေတြကုိ ငုံၾကည့္ရင္း နဲ႔ ရန္ကုန္က ေမာင္ႏွမေတြကုိ သိပ္ျပခ်င္တာပဲ။ လွည္းေတြနဲ႔ စက္ထဲႀကိတ္ဖုိ႔ ႀကံေခ်ာင္းေတြသယ္သြားတာကုိ လွည္းေမာင္းတဲ့ ႀကံေတာင္သူေတြဆီက ႀကံလုိက္ေတာင္းရင္ စားဖုိ႔ေလာက္ကုိေတာ့ လက္က လွည္းေမာင္းရင္းတဖက္ ဓားနဲ႔ႀကံေခ်ာင္းကုိခုတ္ေပးသြား တာကလည္း အညာေဒသ က လူေတြရဲ့ ႐ုိးသားမႈ ကုိသိသာေစတယ္။
လက္ခုပ္ပင္ႀကီးေတြေအာက္မွာ လက္ခုပ္သီးေတြသြားေကာက္ရတာလည္း ဘာမွန္းေတာ့မသိဘူး ေပ်ာ္ေနတာ ပဲ။ ႏြယ္ရွည္ေညာင္ပင္ႀကီးကုိေတြ႔ေတာ့လည္း ႏြယ္ပင္တုတ္တုတ္ကုိ ဒန္းလုပ္ၿပီးစီးၾက၊ တြဲေလာင္း ခုိစီးလုိက္နဲ႔ ေညာင္ပင္ခမ်ာလည္း ဒီေမ်ာက္မူးလဲေတြရဲ့ လက္ခ်က္နဲ႔ ႏြယ္ႀကိဳးေတာင္အကုိင္းက မခ်ရဲေလာက္ ေအာင္ပဲ။
သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ႏွမတစု႐ွိတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ ကုိယ္လုိပဲ ရန္ကုန္ကေန သူတုိ႔အေဖဆီ အလည္လာတာေပါ့။ သူတုိ႔ကေတာ့ အေဖ့သူငယ္ခ်င္း အန္ကယ္ဦးေအးကုိ သားသမီးေတြ။ သူတုိ႔နာမည္ေတြကုိေတာ့အကုန္မွတ္မိတယ္။ အစဥ္အတုိင္းေျပာရရင္ သဲသဲ (ကုိယ့္ထက္ ႀကီးတယ္)၊ ကုိကုိ(အ႐ြယ္တူ)၊ အိႏွင္း၊ မ်ဴိး နဲ႔ ေအာင္ထက္ႀကီးတုိ႔ပဲ။ ကုိကုိကေတာ့ သိပ္ၿပီးေတာ့ လာကစား ေလ့မ႐ွိဘူး သူကခုေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေမာင္းတဲ့ ပုိင္းေလာ့ႀကီးျဖစ္သြားတယ္ဆုိပဲ။ မမသဲသဲရယ္၊ အိႏွင္းရယ္ မ်ဳိးရယ္ ကေတာ့ ကုိယ္တုိ႔နဲ႔ အဖြဲ႔က်တယ္။ ေအာင္ထက္ကေတာ့ အငယ္ေလးဆုိေတာ့ ဝင္ကစားတခ်က္ မကစားရတခ်က္ပဲ။
ဒီလုိေမ်ာက္မူးေသေအာင္ေဆာ့လာတဲ့ အဖြဲ႔မွာ ခရစၥမတ္မတုိင္ခင္ႏွစ္ပတ္ေလာက္အလုိလဲက်ေရာ စိတ္ဝင္စား စရာကိစၥတခုျဖစ္လာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သဲသဲတုိ႔အိမ္မွာ လူႀကီးေတြ ခရစၥမတ္နားနီးလာၿပီဆုိေတာ့ ဘုရား သီခ်င္းေတြဆုိၾကတုိက္ၾကနဲ႔ သူတို႔အိမ္မွာလူေတြဝင္လုိက္ထြက္လုိက္နဲ႔ေပါ့။ ရန္ကုန္မွာေတာ့ အိမ္ကုိအသိေတြ ခရစၥမတ္မေရာက္ခင္ရက္ေတြမွာ ခရစၥမတ္သီခ်င္းေတြလာဆုိတာေတြ႔ဖူးတယ္။ ေမေမတုုိ႔လည္း ဒီသီခ်င္း ေတြလုိက္ဆုိတာေတြ႔ဖူးတယ္။
အိမ္ေတြမွာ ဘုရားသခင္ရဲ့ေမြးေန႔အခါေတာ္မွာ ဆုေတာင္းေပးတဲ့အေနနဲ႔ သီခ်င္းေတြဆုိတယ္လုိ႔ပဲ သိထားတာ။ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္မဟုတ္ခဲ့လုိ႔လည္း တခါမွအုပ္စုနဲ႔လုိက္မဆုိခဲ့ဘူးဖူး။ သဲသဲတုိ႔အိမ္မွာ သီခ်င္းေတြတုိက္ေနသံ ၾကားေတာ့မွ ေမ်ာက္အုပ္စုက အိမ္ေပါက္ဝမွာျပဴတစ္ျပဴတစ္နဲ႔သြားစပ္စုၾကေတာ့တာေပါ့။ သူတုိ႔ေမေမ သီခ်င္း တုိက္ဖုိ႔လာတဲ့သူေတြအတြက္ခ်ေကၽြးထားတဲ့ မုန္႔ေတြလည္းကုိယ္တုိ႔ေတြ ဝုိင္းစားပစ္လုိက္တာပဲ။
ေနာက္ေတာ့ သဲသဲကေျပာတယ္ နင္တုိ႔ေတြလည္း သီခ်င္းလုိက္ဆုိပါလားတဲ့။ အားလုံးတညီတညြတ္ထဲ "ေအး" ဆုိၿပီး ကေလးအုပ္ပါ သီခ်င္းတုိက္တဲ့ အထဲေရာဝင္ဆုိၾကေတာ့တယ္။ လူႀကီးေတြကေတာ့ ဒီေမ်ာက္ကေလးေတြ ၿငိမ္ေဆးရသြားလုိ႔ စိတ္ေအးခ်မ္းသာသြားၾကတယ္။ ပထမေတာ့ သီခ်င္းတုိက္ေနတဲ့ လူႀကီးေတြ စိတ္ညစ္တာေပါ့ အသံေတြက ေၾကာင္တဲ့ဟာက ေၾကာင္၊ အသံခ်ရမယ့္ေနရာလည္း မသိ၊ တက္ရမယ့္ေနရာလည္း မသိနဲ႔။ ေနာက္ေတာ့ လူႀကီးတေယာက္သင္ေပးလုိက္တာနဲ႔ ကေလးေတြလည္း ကီးကုိက္ေအာင္ဆုိတတ္သြားတယ္။
ဘယ္ေန႔ ရပ္ကြက္ထဲလည္ဆုိရမွာလဲ ဆုိေတာ့ ခရစၥမတ္ေန႔ ညတဲ့။ အညာေဒသတုိ႔ရဲ့ ထုံးစံအတုိင္း ပူရင္လည္း အရမ္းပူ၊ ေအးရင္လည္း အရမ္းေအးေတာ့ ညဘက္ႀကီးသီခ်င္းလုိက္ဆုိမယ္ဆုိေတာ့ ကုိယ္တုိ႔ေတြ နည္းနည္း ေတာ့တြန္႔သြားတယ္။ ကေလးေတြဆုိေတာ့ ညဘက္ ေအးစက္စက္ႀကီးထဲ သီခ်င္းလုိက္ဆုိရမွာ ေတြးၿပီးေတာ့ လန္႔တာေပါ့။
အဲဒါနဲ႔ ကုိယ္တုိ႔ေတြ အဲဒီညက်ရင္ ငါကေတာ့ဘယ္ဦးထုပ္ေဆာင္းမယ္၊ ဟုိတေယာက္ကလည္း ငါ့မွာ ဆြယ္တာ အသစ္ေလး႐ွိတာဝတ္ရမယ္နဲ႔ အေတြးေတြမ်ားလုိ႔ ခရစၥမတ္ညကုိေမွ်ာ္ရင္းေမာေနၾကတာ ေန႔လည္ေန႔ခင္း ေကာင္းေကာင္းမေဆာ့ႏုိင္ၾကဘူး။ မိဘေတြကေတာ့ ကေလးေတြတယ္ၿငိမ္ပါလားေပါ့။ ကုိယ္ေတြကသီခ်င္းလုိက္ ဆုိမဲ့ကိစၥကုိ စစ္ဆင္ေရးႀကီးတခုလုိသေဘာထားေနၾကတာ သူတုိ႔မသိဘူးေလ။
ခရစၥမတ္ေန႔ ညေနပုိင္းေရာက္တာနဲ႔ ဘယ္သူမွ ခ်ိန္းစရာမလုိေအာင္ စုေနၾကေနရာမွာ ကေလးအုပ္စုမိၾကေရာ။ မိဘေတြကလည္း ကေလးေတြပါေတာ့ ညသူတုိ႔လည္း လုိက္မယ္ေပါ့ေလ။ ေအာင္မယ္ ကုိယ္တုိ႔အုပ္က အေတာ့္ ကုိဟုတ္ေနတာေပါ့။ သီခ်င္းစာသားေတြ ေမ့သြားမွာကလည္းစုိးရိမ္ေနၾကေသးတယ္။ ကိစၥေတာ့မ႐ွိဘူးေပါ့ လူႀကီးေတြပါတာပဲ ကုိယ္ေတြေမ့ရင္ သူတုိ႔ဆုိလိမ့္မယ္ဆုိၿပီး တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အားေပးေနရေသးးတယ္။
ကဲ… အိမ္ကစထြက္ပါၿပီ။ စက္႐ုံဝင္းႀကီးကအက်ယ္ႀကီး ဝန္ထမ္းအိမ္ေတြကလည္း စီမံကိန္းအတြက္ေရာ အရင္စက္႐ုံအေဟာင္းက ဝန္ထမ္းေတြေရာ႐ွိတာ။ ဒါေပမဲ့ ခရစ္ယာန္အိမ္ေတြကုိပဲသြားဆုိမွာဆုိေတာ့ အိမ္ေပါက္ ေစ့ဆုိစရာေတာ့ မလုိဘူးေပါ့။ လမ္းေတာ့ေဝးေဝးေလွ်ာက္ရမယ္ ဒါလည္းကိစၥမ႐ွိပါဘူး စက္႐ုံတဝင္းလုံးေတာင္ လွည့္ပတ္ေဆာ့ေနတာဆုိေတာ့ အသာေလးေပါ့။
"We Wish you a Merry Christmas, We wish you a Merry Christmas and a Happy New Year" "Silent Night, Holy night All is clam all is bright …." ဒီလုိအဂၤလိပ္သီခ်င္းေတြကုိ မပီတပီနဲ႔ အျပတ္ဟဲၾကတဲ့အျပင္။
"ဒီဇင္ဘာရဲ့ ေအးခ်မ္းလြန္းတဲ့ ည အခ်ိန္အခါဝယ္ …. …" ""ဤ အိမ္ေပၚသုိ႔ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေရာက္ေစေသာ္္… ….. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အိမ္႐ွင္မ်ားတုိ႔ရယ္…" လုိျမန္မာသီခ်င္းေတြ အဆုံး အသံျပာဝင္သည္အထိ ကေလးတအုပ္ေအာ္ဆုိရင္း။ သြားလည္ေသာအိမ္မ်ားမွ ေကၽြးေမြးေသာအစား အေသာက္ မ်ား သၾကားလုံးမ်ားကုိ တဝႀကီးစားေသာက္ၿပီးေနာက္။ ည ၁၂နာရီေက်ာ္မွ သဲသဲတုိ႔အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ေမေမခ်က္ထားတဲ့ ၾကာဇံခ်က္ကုိ တဝႀကီးေသာက္ၿပီး ကုိယ္စီကုိယ္စီ မိဘေတြနဲ႔အိမ္ကုိျပန္ၾကပါတယ္။
အဲလုိ ပ်ဥ္းမနားမွာ အေဖ့ေနာက္အလည္သြားရင္းနဲ႔ ခရစၥမတ္မွာ သီခ်င္းဆုိခဲ့ဖူးတာက အစျပဳၿပီးေတာ့။ ေနာက္ေနာင္ ခရစ္ယာန္သူငယ္ခ်င္းေတြ႐ွိလာေတာ့ သူတုိ႔ေတြနဲ႔ ခရစၥမတ္ေန႔မွာ Carol Singing ထြက္ရတာ ကုိႏွစ္သက္တတ္လာတယ္။ သူတို႔ေတြ သီခ်င္းဆုိၿပီးလုိ႔ ေခါင္းငုံဆုေတာင္းေပးေနတဲ့ အခါေတြမွာေတာ့ ကုိယ္က နံေဘးမွာ ေယာင္နန ျဖစ္ေနတတ္တာ တခုကလြဲရင္ သီခ်င္းဆုိရတာႀကိဳက္တဲ့ ကုိယ့္အတြက္ေတာ့ေပ်ာ္စရာပါပဲ။
ခုလည္း ခရစၥမတ္ နားနီးလာတာနဲ႔ တေယာက္တည္း ခရစၥမတ္သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ၿပီး လုိက္ဆုိ၊ တေယာက္တည္း ဆုိရတာ အားမရတာနဲ႔ ခရစ္ယာန္သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ့ ဘေလာ့ CBOX မွာ စာေရးၿပီး သြားသြား ေအာ္ဆုိ မိျပန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ခရစၥမတ္သီခ်င္းေတြက ဒီလုိခရစ္ေတာ္ေမြးဖြားတဲ့ ဒီဇင္ဘာလ ခရစၥမတ္ ရက္ျမတ္မွာသီဆုိမွလည္း ပုိၿပီး ခံစားမႈရသေျမာက္တာပါ။ ေနာက္တပတ္ အထိပဲစိတ္ႀကိဳက္ သီဆုိခြင့္႐ွိေတာ့မွာ လုိ႔ ေတြးမိၿပီး ေတးသြားတပုဒ္ကုိ တုိးတုိးေလးသီဆုိမိေနျပန္ပါေတာ့တယ္။ ။
စုိးသင့္ေဆြ
ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္၊ ၂၀၀၈
နံနက္ ၁း၄၃ မိနစ္
(ဓာတ္ပုံကုိ www.soycandlesbyphebes.com မွယူပါသည္)
14 comments:
ငယ္ငယ္တုန္းကေပ်ာ္စရာေလးေတြက အမွတ္တရပဲေနာ္...
ဤ အိမ္ေပၚသုိ႔ေကာင္းခ်ီး မဂၤလာေရာက္ေစေသာ၀္... မဂၤလာေရာက္ေစေသာ၀္...
Merry X'mas & Happy New Year
အစ္မေရ..
ႏွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ...
အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္ေနာ...
ခင္မင္လ်က္
ညီမ
Mirror
ဖတ္ျပီး အေနာ္ပါေပ်ာ္လာတယ္.. အဟီး..
ကေလးဘ၀ေလးေတြ ျပန္ေတြးမိရင္ ရယ္လည္းရယ္ရျပီး ျပန္လည္းေတာင့္တာမိတယ္..
merry christmas ပါ အစ္မေရ။
အမက ေစ်ရ၀တီသၾကားစက္မွာ ေနခဲ့တာလား။
အတိတ္ဟာ လြမ္းစရာေတြ မ်ားတယ္ေနာ္
အမရယ့္ ပုိ႕စ္ေလးကို ဖတ္ျပီး ျမန္မာျပည္ကုိ
ပုိလြမ္းသြားတယ္ အမေရ။
ဟက္ပီးခရစ္စမတ္ပါ....ဗ်ိဳးးးးးးးးး
အမသားလဲ အဲလို လုိက္ဆုိရင္ ေပ်ာ္ေနတာပဲ သိလား။
ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ဒီဇင္ဘာလဆုိရင္ စိတ္ထဲမွာ အေပ်ာ္ေတြအလုိလုိေရာက္လာတယ္။ ကဲ ခ်င္လုိ႔ ေနမွာ။
စကားမစပ္ ! Word Verification ကုိျဖဳတ္ေပးပါလား။ ကြန္မန္းရိုက္ရတာ ပုိအဆင္ေျပလုိ႔။
ေအးခ်မ္းတဲ့ခရစ္စမတ္သီခ်င္းေလးေတြနားေထာင္သြား
ပါတယ္ညီမေရ..
ခ်မ္းေၿမ့ေပ်ာ္ရႊင္ႏူိင္ပါေစ...
အစ္မ.. ကၽြန္ေတာ္ ကြန္မန္႔ေရးရတာ အဆင္မေျပဘူးဗ်... ဘာျဖစ္လို႔လဲ မသိဘူး.... ကြန္နက္ရွင္လည္းေကာင္းတယ္....
ကၽြန္ေတာ္လည္း ခရစၥမတ္မွာ သီခ်င္းလိုက္ဆိုခဲ့တာေတြကို ျပန္အမွတ္ရသြားတယ္။ ခ်မ္းခ်မ္းေအးေအးနဲ႔ အရမ္းေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ သီခ်င္းဆိုၿပီးသြားရင္ မီးပံုပြဲလုပ္ၾကတယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္ေတြကို ျပန္အမွတ္ရမိတယ္။
ဤအိမ္ေပၚကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာေရာက္ေစေသာ၀္... ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးေတြက ဤအိမ္ေပၚကို ေကာက္ညွင္းေပါင္းေတြ ေရာက္ေစေသာ၀္..ဆိုၿပီး ဖ်က္ေအာ္ၾကတာ... ျပန္လြမ္းတယ္...
Merry X'mas ပါ..
ခင္မင္လ်က္
မိုးေန
--------
ညီမေလးမုိးေနရဲ့ ဂ်ီေမးကတဆင့္လာတဲ့ကြန္မန္႔
တိဳ႕ဆီလာဆုိပါဦး။
တုိ႕ကေတာ႕ ငယ္ငယ္တုန္းက ေဆာင္းတြင္းဆုိ ႀကိဳက္တယ္ေဟ႕ ၊ ေအးေအးနဲ႕ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ အိမ္မွာအိပ္ေနလြန္းလုိ႕ ဆရာမက တုိင္စာခဏခဏပုိ႕ပါ႔၊ အခုေတာ႕ အိပ္ခ်င္လည္းကုန္းရုန္းထေနရတဲ႕ဘ၀ ညီမေ၇းတာေလးဖတ္ၿပီး ငယ္ဘ၀ေတြကုိ ျပန္လြမ္းမိတယ္
ဒီခရစ္စမတ္ မွာ အရင္ကထက္ပိုေပ်ာ္ပါေစ
I miss Kyi Kyi Myint's fried rice with BBQ pork that we ate early morning in Pyin Ma Nar.
ပ်ဥ္းမနားဆိုရင္ အမ ေရဇင္းမွာ စာသြားေရးဖူးတာ သတိရတယ္.. ေရဇင္းဆည္ေပၚက ၾကည့္ရင္ ဖုံတထာင္းေထာင္းထေနတဲ့ လွည္းလမ္းေၾကာင္းေလး ေတြကို ဆီးျမင္ရတာ.. ရင္ခုန္စရာ သက္၀င္ ပန္းခ်ီကားပဲ.. အညာရဲ႕ ရုပ္ပံုလႊာတခုလိုပဲေနာ္..။
ခု ျပန္လြမ္းသြားျပီ။
ေမာင္ေလးပီတိ၊ ညီမ mirror၊ ေမာင္ေလးCraton၊ ကုိေအာင္၊ မခင္မင္းေဇာ္၊ ကိုဟန္လင္းထြန္း၊ အကုိေဆာင္းယြန္း၊ မမုိးေန၊ မKOM၊ ကုိကမာ၊ ေပးဆပ္သူ၊ ကြန္မန္႔ေပးသူအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မမိုး တုိ႔အလည္လာတာကုိေတာင္ သိပ္မမွတ္မိလုိက္ဘူး မွတ္မိရင္ထည့္ေရးလုိက္ပါတယ္။
ဆရာမ .. ေရဇင္းဆည္ရယ္ ေရဇင္းတကၠသုိလ္ရယ္ကုိ ခဏခဏေရာက္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြကုိ လုိက္ပုိ႔တာေပါ့။ အဲဒီမွာ ျမင္ကြင္းေတြသိပ္လွတယ္ေနာ္...။
Post a Comment